tag:blogger.com,1999:blog-20872966374590074072023-11-15T08:36:04.254-08:00كريم البكريكريم البكريhttp://www.blogger.com/profile/00658267577418553596noreply@blogger.comBlogger15125tag:blogger.com,1999:blog-2087296637459007407.post-51696433255222701422020-07-30T07:25:00.001-07:002020-07-30T07:42:30.012-07:00إلى أبي<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div style="direction: rtl; text-align: right;">
<span style="font-family: "traditional arabic", "adobe arabic", sans-serif; font-size: 28px;"><b>رغم عشقي للكتابة التي اتخذتها ملجأ ومأوى، وألقيت بهمومي في أحضان السطور والأوراق، وكثيرًا ما هربت من الدنيا وانعزلت محتضنًا دفتري الخاص لأتحدث مع نفسي على انفراد، وأكتب بلا قيود، وأعبر عما بداخلي بكل أريحية، وأرسل رسائل أعلم أنها لن تصل.. بل ربما لن تخرج إلى النور من الأساس، إلا إنني لم أجد ضالتي في الكتابة عن شخصه العظيم الكريم.</b></span></div>
<div style="direction: rtl; text-align: right;">
<span style="font-family: "traditional arabic", "adobe arabic", sans-serif; font-size: 28px;"><b><br /></b></span></div>
<span style="font-family: "traditional arabic" , "adobe arabic" , sans-serif;"><div style="direction: rtl; text-align: right;">
<span style="font-size: 28px;">واجهت نفسي كثيرًا في ساحات الكتابة، عَبّرت عما يجول بخاطري، لم أهتم بأن أكون مُعلقًا على الأحداث، أو متماشيًا مع رغبات القرّاء والمجتمع، عاهدت نفسي أن أكون «أنا» فقط، وألا أتصنّع فيما أكتبه، وأن أنزع عن نفسي كافة الأقنعة أثناء الكتابة، وعادة ما كنت رحيمًا بنفسي، أوثق خطيئتي ثم أطلق لكلماتي العنان حتى تحنو عليّ، وترحمني في أوساط لا تعرف الرحمة.</span></div>
<span style="font-size: 28px;"><div style="direction: rtl; text-align: right;">
<br /></div>
<div style="direction: rtl; text-align: right;">
كتبت كثيرًا ورهاني على الكتابة كان فائزًا، حتى رحل هو، ورحلت معه أشياء لم أكن أعلم أنها مُجدية ومؤثرة بهذا القدر.. أفتقد صوت خطواته على درجات سُلم بيتنا.. و«رنة الجرس» القصيرة المميزة التي تعقب فتح الباب بالمفتاح، أفتقد ساعته فضية اللون ونظارته الطبية التي كان يرتديها أثناء القراءة، وجلسته الروتينية واضعًا قدمًا فوق الأخرى، وتفاصيل وجهه المميزة المتميزة، والكلمات التي كان يتمتم بها مناجيًا الله عزّ وجلّ: «يا الله يا وليّ الصابرين – إنا لله وإنه إليه راجعون – يا ودود يا رب».</div>
</span></span><br />
<div style="direction: rtl; text-align: right;">
<span style="font-family: "traditional arabic" , "adobe arabic" , sans-serif;"><span style="font-size: 28px;"><br /></span></span></div>
<div style="direction: rtl; text-align: right;">
<span style="font-family: "traditional arabic" , "adobe arabic" , sans-serif;"><span style="font-size: 28px;">للأسف فشلت الكتابة في علاج هذا الجرح، وفشلت الكلمات والحروف في التعبير عن الحالة النفسية المعقدة التي أمر بها بعد فراق والدي، ففي الواقع لست حزينًا لدرجة تستدر عطف من حولي، ولست تائهًا بين طيات حياتي اليومية فأنا أفعل كل شيء وأحاول تأدية أدواري على أكمل وجه، ولست عاجزًا فأنا أسير وأتحرك وأستطيع الجري أيضًا، ولكن في النهاية أستطيع الجزم بأني أشعر بالفقد والافتقاد.</span></span></div>
<div style="direction: rtl; text-align: right;">
<span style="font-family: "traditional arabic" , "adobe arabic" , sans-serif;"><span style="font-size: 28px;"><br /></span></span></div>
<div style="direction: rtl; text-align: right;">
<span style="font-family: "traditional arabic" , "adobe arabic" , sans-serif;"><span style="font-size: 28px;">أفتقد الأب.. هذا الدور الذي أداه أبي على أكمل وجه، الملاذ الذي بيده حل أية مشكلة مهما كبرت، أتذكر والدي حينما كنت مراهقًا في وقال: «القي على كاهلي بأي مشكلة يمكن أن تواجهك، أنت بكل مشكلاتك ومسؤولياتك جزء أصيل فيّ، ولا ترهق نفسك أبدًا بالتفكير في أبعاد أي مشكلة، فقط أطلب من أبيك».</span></span></div>
<div style="direction: rtl; text-align: right;">
<span style="font-family: "traditional arabic" , "adobe arabic" , sans-serif;"><span style="font-size: 28px;"><br /></span></span></div>
<div style="direction: rtl; text-align: right;">
<span style="font-family: "traditional arabic" , "adobe arabic" , sans-serif;"><span style="font-size: 28px;">أفتقد الأب.. الذي يمكنني أن ألقي عليه بأية مشكلات أو أزمات مهما كّبُرت أو اشتدت، وكلي ثقة أنه سيكون كفيلًا بها، بل وخير كفيل.. فما الضرر من انفعال وقتي، أو توبيخ لحظي، في مقابل أنه لن يقبل لشيء ما أن يؤرق تفكيري.</span></span></div>
<div style="direction: rtl; text-align: right;">
<span style="font-family: "traditional arabic" , "adobe arabic" , sans-serif;"><span style="font-size: 28px;"><br /></span></span></div>
<div style="direction: rtl; text-align: right;">
<span style="font-family: "traditional arabic" , "adobe arabic" , sans-serif;"><span style="font-size: 28px;">أفتقد الأب.. الذي زرع الله بداخله اللهفة الخالصة والمحبة غير المشروطة تجاهي، فالمرء يحتاج حتمًا من حين لآخر أن يعلم مدى أهميته، وأن يلتمس المحبة غير المشروطة.</span></span></div>
<div style="direction: rtl; text-align: right;">
<span style="font-family: "traditional arabic" , "adobe arabic" , sans-serif;"><span style="font-size: 28px;"><br /></span></span></div>
<div style="direction: rtl; text-align: right;">
<span style="font-family: "traditional arabic" , "adobe arabic" , sans-serif;"><span style="font-size: 28px;">أفتقد الأب الذي لا ينام قبل وصولي المنزل، ودائمًا ما يطمئن على وضعية نومي، ويبذل قصارى جهده في «أدوار البرد» من سهر وكمدات وتقديم سوائل وفواكه ومتابعة مواعيد الدواء؛ حتى ينتشلني منها سالمًا. والفقد الذي أصابني ليس فقط فقد الأب، بل إني أفتقد «شخصه»، أفتقد السيد البكري، الشخصية الاجتماعية العظيمة؛ التجسيد الحقيقي لمقولة «حب لأخيك ما تحب لنفسك»، فدائمًا ما كنت أجد أبي يهتم بالآخرين أكثر مما يفكر في نفسه.</span></span></div>
<div style="direction: rtl; text-align: right;">
<span style="font-family: "traditional arabic" , "adobe arabic" , sans-serif;"><span style="font-size: 28px;"><br /></span></span></div>
<div style="direction: rtl; text-align: right;">
<span style="font-family: "traditional arabic" , "adobe arabic" , sans-serif;"><span style="font-size: 28px;">أفتقد السيد البكري.. المثقف الذي لم يكن يومًا متباهيًا بهذا القدر المهول من الكتب التي امتلكها.. في يوم ما، ذهبت له حاملًا أحد الكتب المنشورة حديثًا، طرأت على ملامح وجهه السعادة والانبهار وكأنه كان ينتظر قراءة هذا الكتاب، ثم سألني: «كم سعره؟».. ثم تبع إجابتي بسؤال آخر: «هل هذه النسخة المضروبة؟ المزيفة يعني؟»؛ فأجبت غير آسف: «نعم.. الأصلية باهظة الثمن»؛ انطفأت السعادة في وجهه، وحل محلها حسرة وضيق، وأغلق الكتاب وحذرني من الانسياق وراء هذه النسخ، وقال لي: «ما يسببه لك الكتاب أكثر بكثير من قيمة المال.. لا تستخسر في الكتاب مالًا يا بني وإن لم يكن معك ما يكفي؛ أطلب مني».</span></span></div>
<div style="direction: rtl; text-align: right;">
<span style="font-family: "traditional arabic" , "adobe arabic" , sans-serif;"><span style="font-size: 28px;"><br /></span></span></div>
<div style="direction: rtl; text-align: right;">
<span style="font-family: "traditional arabic" , "adobe arabic" , sans-serif;"><span style="font-size: 28px;">واليوم بعد سنوات طويلة، أجد ثورة المثقفين ودور النشر ضد انتهاك حقوق الملكية الفكرية؛ فأتذكر أبي وكلماته، وأتمنى أن أكون مثقفًا في الجوهر والمظهر والسلوك، مثله تماما.. ولكن هل أستطيع؟ أفتقد السيد البكري.. الذي يمكنني الجلوس أمامه طارحًا أي موضوع للنقاش، وأستمتع بنظرته التحليلية للأمور، وأسعد عندما يترك لي مساحة لأخالفه الرأي، فمن هنا تعلمت أن النقاش غاية في مضمونه أكثر من كونه وسيلة لينتصر طرف على الآخر.</span></span></div>
<div style="direction: rtl; text-align: right;">
<span style="font-family: "traditional arabic" , "adobe arabic" , sans-serif;"><span style="font-size: 28px;"><br /></span></span></div>
<div style="direction: rtl; text-align: right;">
<span style="font-family: "traditional arabic" , "adobe arabic" , sans-serif;"><span style="font-size: 28px;">أفتقد السيد البكري.. الذي طالما وجدته متفانيًا في أدوار اجتماعية مرهقة سألت نفسي مرارا وتكرارا عن جدواها.. وفي النهاية أدركت أن أبي لم يستفد شيئا سوى احترامه لذاته ورضاه عن نفسه، ومن ثَم ترك سيرة عطرة تعقب ذكر اسمه؛ لأدرك أن أبي كان بصيرًا بما لم أبصره، أبي نظر لإحياء اسمه بعدما يأتي وقت تنتهي فيه الحياة.</span></span></div>
<div style="direction: rtl; text-align: right;">
<span style="font-family: "traditional arabic" , "adobe arabic" , sans-serif;"><span style="font-size: 28px;"><br /></span></span></div>
<div style="direction: rtl; text-align: right;">
<span style="font-family: "traditional arabic" , "adobe arabic" , sans-serif;"><span style="font-size: 28px;">في غياب أبي.. أشعر وكأني «مجبر» على تحمل واقع سيئ، مجبر على الرضا بغياب العمود الفقري لحياتي، مجبر على التنازل عن رغبات كثيرة لي الحق فيها، مجبر على التخلي عن صور ورؤى وأحلام كُتِب لها عدم الاكتمال نظرًا لعدم وجود أبي. </span></span></div>
<br />
<div style="direction: rtl; text-align: right;">
<span style="font-family: traditional arabic, adobe arabic, sans-serif;"><span style="font-size: 28px;"><br /></span></span></div>
<span style="font-family: "traditional arabic" , "adobe arabic" , sans-serif;"><div style="direction: rtl; text-align: right;">
<span style="font-size: 28px;"><br /></span></div>
</span><div style="direction: rtl; text-align: right;">
<span style="font-family: "traditional arabic", "adobe arabic", sans-serif; font-size: 28px;">*****</span></div>
<br />
<br />
<div style="direction: rtl; text-align: right;">
<span style="font-family: traditional arabic, adobe arabic, sans-serif;"><span style="font-size: 28px;"><br /></span></span></div>
<span style="font-family: "traditional arabic" , "adobe arabic" , sans-serif;"><div style="direction: rtl; text-align: right;">
<span style="font-size: 28px;"><br /></span></div>
</span><div style="direction: rtl; text-align: right;">
<span style="font-family: "traditional arabic", "adobe arabic", sans-serif; font-size: 28px;">توفي أبي وأنا أتحسس خطواتي العشرينية، آنذاك كنت طالبًا في كلية ليست ككليات القمة التي فشلت في الالتحاق بها؛ مسببًا بذلك ألم دفين داخل نفس أبي وأمي اللذان لم يقصرا في دعمي على المستوى الدراسي، كل الأشياء التي يجب توفيرها لطالب ثانوية عامة حصلت عليها، دروس خصوصية ومناخ هادئ ومجموعات للمراجعة ومصروفات باهظة وكل شيء، كذلك أشهد الله أنني بذلت الجهد اللازم ولكن في النهاية أتت الرياح بما لا تشتهي السفن، وشعرت كأني خذلت والدي الذي لا يستحق الخذلان في الحياة.</span></div>
<br />
<div style="direction: rtl; text-align: right;">
<span style="font-family: "traditional arabic" , "adobe arabic" , sans-serif;"><span style="font-size: 28px;"><br /></span></span></div>
<div style="direction: rtl; text-align: right;">
<span style="font-family: "traditional arabic" , "adobe arabic" , sans-serif;"><span style="font-size: 28px;">ومع السنة الجامعية الأولى، لم يقف أبي عائقًا أمام رغباتي الجامحة في التجربة؛ فجربت كل شيء.. العمل التطوعي والخدمي، ثم العمل السياسي والانضمام إلى الساحة المكتظة بالآمال والعنفوان فيما بعد ثورة يناير، فضلا عن الدورات التدريبية وكورسات اللغة، إلى أن انتهى بي فيضان الجموح على شاطئ مهنة الصحافة.. فاخترت أن أكون صحافيًا، وعاهدت الله أن أتمسك بالفرصة وألا أهدرها، وعاهدت مديري المباشر أن أعمل بنصيحته: «ادي للمهنة كتير.. علشان المهنة تديلك لو صبرت».</span></span></div>
<div style="direction: rtl; text-align: right;">
<span style="font-family: "traditional arabic" , "adobe arabic" , sans-serif;"><span style="font-size: 28px;"><br /></span></span></div>
<div style="direction: rtl; text-align: right;">
<span style="font-family: "traditional arabic" , "adobe arabic" , sans-serif;"><span style="font-size: 28px;">قد يكون صبري تكلل بالنجاح –من وجهة نظري- على المستوى المهني، ولكن حتمًا لم يكلل بالسعادة التي أطمح لها، فحتمًا سلسلة أي نجاح تفتقد الحلقة الأهم؛ ألا وهي وجود أبي ومشاركته، فأبي رحل تاركًا خلفه ابنًا شابًا جامحًا لا يعلم أين الطريق وإلى أين المسير.. أبويا رحل خائفًا عليّ، لم يشهد لحظات نجاح عديدة تمنيته فيها أول المهنئين.</span></span></div>
<div style="direction: rtl; text-align: right;">
<span style="font-family: "traditional arabic" , "adobe arabic" , sans-serif;"><span style="font-size: 28px;"><br /></span></span></div>
<div style="direction: rtl; text-align: right;">
<span style="font-family: "traditional arabic" , "adobe arabic" , sans-serif;"><span style="font-size: 28px;">أبي رحل قبل أن يرى اسمي على موضوعات صحفية أفخر بها، رحل قبل أن أكتب مقالا وينشر بمجلة أو جريدة أو موقع إلكتروني، رحل ولم يدرك أنني سأتعرف على ساسة كبار كان يحب متابعتهم عبر التلفاز، رحل ولم يشهدني وأنا كاتبًا في جريدة المقال مع الكاتب إبراهيم عيسى كاتبه المفضل الذي حرص أبي دائمًا على متابعة إصداراته الصحفية، رحل ولم يقرأ حواري مع الدكتور محمد غنيم رائد زراعة الكلى والسياسي المرموق والذي حضرنا له أكثر من ندوة ضمن فعاليات الجمعية الوطنية للتغيير عام 2010، أبي رحل قبل أن أستشيره في أمور عديدة، وقبل أن أناقشه في أمور جدلية وفقهية يرفض المجتمع الحديث فيها، ورحل قبل أن أهديه عملي الإبداعي الأول وأرى في عينيه نظرة الفخر الممزوجة بالانبهار التي طالما حلمت بها.</span></span></div>
<div style="direction: rtl; text-align: right;">
<span style="font-family: "traditional arabic" , "adobe arabic" , sans-serif;"><span style="font-size: 28px;"><br /></span></span></div>
<div style="direction: rtl; text-align: right;">
<span style="font-family: "traditional arabic" , "adobe arabic" , sans-serif;"><span style="font-size: 28px;">أدرك تمام الإدراك أن هذه هي سُنة الحياة، ولكنها سُنة قاسية، فأنا لم أتطلع يومًا إلى شيء مادي أو منصب مرموق، كل ما يرهقني حقًا هو ألم الفقد والافتقاد، لماذا كُتب عليّ أن تفتقد كل المتع والإنجازات شيئًا مهما.. لما كُتب أن أفتقد أبي.. نسأل الله الصبر. </span></span></div>
<br />
<div style="direction: rtl; text-align: right;">
<span style="font-family: traditional arabic, adobe arabic, sans-serif;"><span style="font-size: 28px;"><br /></span></span></div>
<span style="font-family: "traditional arabic" , "adobe arabic" , sans-serif;"><div style="direction: rtl; text-align: right;">
<span style="font-size: 28px;">*****</span></div>
</span><br />
<br />
<div style="direction: rtl; text-align: right;">
<span style="font-family: traditional arabic, adobe arabic, sans-serif;"><span style="font-size: 28px;"><br /></span></span></div>
<span style="font-family: "traditional arabic" , "adobe arabic" , sans-serif;"><div style="direction: rtl; text-align: right;">
<span style="font-size: 28px;">«أب وقال لابنه: تعالى هنا يابني</span></div>
<div style="direction: rtl; font-size: 28px; text-align: right;">
هقولك كلمتين حافظ عليهم يابني</div>
<div style="direction: rtl; font-size: 28px; text-align: right;">
العمر ولَّى وراح والشيب آتاني يابني</div>
<div style="direction: rtl; font-size: 28px; text-align: right;">
صون حُرمة الناس تتصان حُرمِتك يابني</div>
<div style="direction: rtl; font-size: 28px; text-align: right;">
متجريش ورا الشر ده عقبه ندم يابني</div>
<div style="direction: rtl; font-size: 28px; text-align: right;">
من جاور الحداد يتلسع بناره يابني</div>
<div style="direction: rtl; font-size: 28px; text-align: right;">
مادام أساسك متين هتعلي البُنا وتبني</div>
<div style="direction: rtl; font-size: 28px; text-align: right;">
سِلِمة ورا سِلِمة لغاية ما توصل يا ابني</div>
<div style="direction: rtl; font-size: 28px; text-align: right;">
أنا ألبِس الخيش والبَّس حرير لابني</div>
<div style="direction: rtl; font-size: 28px; text-align: right;">
وأحب ابني أوي إن كان في القسمة غالبني</div>
<div style="direction: rtl; font-size: 28px; text-align: right;">
أنا كل ما أقسى عليه.. حنان القلب يغلبني</div>
<div style="direction: rtl; font-size: 28px; text-align: right;">
واللي عملته في أبويا بكره يخلصه ابني»</div>
<div style="direction: rtl; text-align: right;">
<span style="font-size: 28px;"><br /></span></div>
<span style="font-size: 28px;"><div style="direction: rtl; text-align: right;">
في إحدى حفلات فرقة «ناس مكان» للفنون الشعبية والتراثية، جلست متغاضيا عن سوء التنظيم والمسرح الأشبه بـ«حوش غير مكتمل التشطيب»، وسلّمت أذناي إلى الآلات الموسيقية وأصوات الغناء الشعبي المبهجة، التي تحرك الصخر وترسم على الوجه ابتسامة إجبارية جرّاء رشاقة الكلمات واللحن البديع وأداء المطربين الصادق الذي يجعلهم يعزفون ويرقصون ويغنون وكأنهم كُتل فنية متحركة.</div>
</span></span><br />
<div style="direction: rtl; text-align: right;">
<span style="font-family: "traditional arabic" , "adobe arabic" , sans-serif;"><span style="font-size: 28px;"><br /></span></span></div>
<div style="direction: rtl; text-align: right;">
<span style="font-family: "traditional arabic" , "adobe arabic" , sans-serif;"><span style="font-size: 28px;">إلى أن اصطدمت بالكلمات السابقة، وتوقفت أمام عبارة: «أنا ألبس الخيش.. والبّس حرير لابني»، ثم شعرت وكأن أحدهم كتم الصوت وتجمدت الصورة، تأملت في الكلمات حتى نسيت الحفل، وتبدلت ألوان البهجة بروائح الحنين لأبي الراحل، وحلّ الصمت محل الموسيقى الصاخبة، ولم أدرك شيئًا حتى خرجت من القاعة ووجدتني هائمًا لا أعلم إلى أين المسير.</span></span></div>
<div style="direction: rtl; text-align: right;">
<span style="font-family: "traditional arabic" , "adobe arabic" , sans-serif;"><span style="font-size: 28px;"><br /></span></span></div>
<div style="direction: rtl; text-align: right;">
<span style="font-family: "traditional arabic" , "adobe arabic" , sans-serif;"><span style="font-size: 28px;">«أنا ألبس الخيش.. والبّس حرير لابني»، ما سبق ليس شعارًا ولكنه أسلوب حياة، تأملت في المغزى واكتشفت أن أبي الراحل لم يتمتع بالحياة إطلاقا، وربما اختزل متعته في من حوله، يسعد لتفوق ابن، أو نبأ سعيد لصديق، أو سهرة تجمعه بصديق عمره الذي سبقه إلى الجنة بعدة أشهر.</span></span></div>
<div style="direction: rtl; text-align: right;">
<span style="font-family: "traditional arabic" , "adobe arabic" , sans-serif;"><span style="font-size: 28px;">أبي لم يكن أثرى الأثرياء، ولكنه زرع داخلي قناعة بأني أكثر ثراءً من أي شخص، أبي حمل مسؤولية رفاهيتنا على عاتقه، لا أتذكر أنه رفض لي طلبًا مرفهًا مهما كنت مبالغًا؛ وبالتبعية نمى داخلي شعورًا بالحرص عليه وضرورة تحمل المسؤولية معه، ودائمًا ما نخوض الحوار التالي:- - معاك فلوس يا كريم؟ - أيوه يا بابا - معاك كام؟ - معايا يكفيني (في الواقع أنا لا أمتلك ما يكفيني ولكني أخشى إرهاقه) - طيب خد خلي دول معاك كمان (ويمنحني مالًا مغلفًا بابتسامة راضية تبعث الاطمئنان في النفوس الخائفة) </span></span></div>
<br />
<div style="direction: rtl; text-align: right;">
<span style="font-family: traditional arabic, adobe arabic, sans-serif;"><span style="font-size: 28px;"><br /></span></span></div>
<span style="font-family: "traditional arabic" , "adobe arabic" , sans-serif;"><div style="direction: rtl; text-align: right;">
<span style="font-size: 28px;">******</span></div>
</span><br />
<br />
<div style="direction: rtl; text-align: right;">
<span style="font-family: traditional arabic, adobe arabic, sans-serif;"><span style="font-size: 28px;"><br /></span></span></div>
<span style="font-family: "traditional arabic" , "adobe arabic" , sans-serif;"><div style="direction: rtl; text-align: right;">
<span style="font-size: 28px;">أبي لم يكن مرفهًا ولكنه لم «يصدعنا أو يتفزلك علينا» بقصص معاناته في الصِغر؛ آثر أن يحتفظ بالألم لنفسه، وألا يؤلمنا بأيام عصيبة عاشها في حياته.</span></div>
</span><br />
<div style="direction: rtl; text-align: right;">
<span style="font-family: "traditional arabic" , "adobe arabic" , sans-serif;"><span style="font-size: 28px;"><br /></span></span></div>
<div style="direction: rtl; text-align: right;">
<span style="font-family: "traditional arabic" , "adobe arabic" , sans-serif;"><span style="font-size: 28px;">كثيرًا ما كنت ألمحه يتناول دواء احتقان الزور وكنت أسأله: «أنت تعبان يا بابا؟» ليفاجئني بالرد السريع: «لا.. خالص» أكمل أسئلتي بحثًا عن الطمأنينة: «أمال إيه الدواء ده؟» يلبي النداء ويجيب بثقة تبعث الطمأنينة: «أنا بس حاسس إن زوري هيبدأ يوجعني.. فبلحق نفسي».. أبي لم يكن عبوسًا على الإطلاق، ولكن ابتسامته كانت عزيزة مثل دموعه، أتذكر ابتسامته الجميلة التي لم تصل إلى القهقهة، كان يبتسم عند سماع الكلام الطيب أو التفوّه به، كان يبتسم في النقاش الهادئ وعندما يتناول رأيًا لم يعجبه، كان يبتسم عندما يشعر وكأنه يرى ما لا أراه.</span></span></div>
<div style="direction: rtl; text-align: right;">
<span style="font-family: "traditional arabic" , "adobe arabic" , sans-serif;"><span style="font-size: 28px;"><br /></span></span></div>
<div style="direction: rtl; text-align: right;">
<span style="font-family: "traditional arabic" , "adobe arabic" , sans-serif;"><span style="font-size: 28px;">ولا أتذكر أني رأيت دموعه أو شعرت بها، فأبي رجل قوي، يخشى علينا من كل شيء حتى حزنه، في أيامه الأخيرة وقبيل إحدى جلسات العلاج الكيماوي، هاتفته وسألته عن صحته، ثم قلت له بجرأة لم أعتد عليها: «متخافش يا بابا وأجمد كده.. إحنا أقوياء بيك». آنذاك رد عليّ بصوته الدامع المتهدج: «الحمد لله يا كريم.. الحمد لله.. مع السلامة يا ابني». كان يتمنى لنا جميعًا السلامة، ولكن سلامتنا لم ولن تكون بدونه. </span></span></div>
<br />
<div style="direction: rtl; text-align: right;">
<span style="font-family: traditional arabic, adobe arabic, sans-serif;"><span style="font-size: 28px;"><br /></span></span></div>
<span style="font-family: "traditional arabic" , "adobe arabic" , sans-serif;"><div style="direction: rtl; text-align: right;">
<span style="font-size: 28px;">******* </span></div>
</span><br />
<br />
<div style="direction: rtl; text-align: right;">
<span style="font-family: traditional arabic, adobe arabic, sans-serif;"><span style="font-size: 28px;"><br /></span></span></div>
<span style="font-family: "traditional arabic" , "adobe arabic" , sans-serif;"><div style="direction: rtl; text-align: right;">
<span style="font-size: 28px;">أحدهم قال لي: «الحمد لله على نعمة النسيان»، ولكننا لا ننسى الراحلين.. أتحدث عن نفسي وبلسان كل من يشعر بالفقد، أنا لم أنس أبي، ولن أنساه، قالتها الأديبة أحلام مستغنامي: «أكبر الخيانات النسيان»، وأنا لا أقدر على خيانة ذكراه العظيمة.</span></div>
</span><br />
<div style="direction: rtl; text-align: right;">
<span style="font-family: "traditional arabic" , "adobe arabic" , sans-serif;"><span style="font-size: 28px;"><br /></span></span></div>
<div style="direction: rtl; text-align: right;">
<span style="font-family: "traditional arabic" , "adobe arabic" , sans-serif;"><span style="font-size: 28px;">في الواقع أحاول الاعتياد على الغياب، أحاول أن أقنع نفسي على مضض إني بخير وعلى ما يرام، ولكن مع أول نداء لكلمة: «بابا».. أشعر وكأني أفتقد الكلمة واللقب، أشعر وكأني بحاجة على ترديدها كثيرًا.</span></span></div>
<div style="direction: rtl; text-align: right;">
<span style="font-family: "traditional arabic" , "adobe arabic" , sans-serif;"><span style="font-size: 28px;"><br /></span></span></div>
<div style="direction: rtl; text-align: right;">
<span style="font-family: "traditional arabic" , "adobe arabic" , sans-serif;"><span style="font-size: 28px;">صور كثيرة في الماضي ينقصها وجود أبي، وصور أكثر في المستقبل كُتِب لها عدم الاكتمال نظرًا لغياب أبي، ولكن سيظل أبي بكلماته وبصماته حيًّا داخلي، ستظل نبرة صوته تؤنس وحدتي، وسيبقى عمله الصالح نبراسًا وقدوة أحتذي بها، وسيظل اسمه تاجًا على رأسي أحمله وأتفاخر به وأردده وأسعى أن أكون قدر مسؤوليته، فأنا وبكل فخر ابن الأب المحترم المُربي الفاضل: السيد طه توفيق البكري.</span></span></div>
<br />
<div style="direction: rtl; text-align: right;">
<span style="font-family: traditional arabic, adobe arabic, sans-serif;"><span style="font-size: 28px;"><br /></span></span></div>
<span style="font-family: "traditional arabic" , "adobe arabic" , sans-serif;"><div style="direction: rtl; text-align: right;">
<span style="font-size: 28px;">*****</span></div>
</span><br />
<br />
<div style="direction: rtl; text-align: right;">
<span style="font-family: traditional arabic, adobe arabic, sans-serif;"><span style="font-size: 28px;"><br /></span></span></div>
<span style="font-family: "traditional arabic" , "adobe arabic" , sans-serif;"><div style="direction: rtl; text-align: right;">
<span style="font-size: 28px;">أبي كان بسيطًا للغاية، لم أشعر أنني أسعدته قدر ما شاهدني أتحدث الإنجليزية مع خدمة عملاء المجلس الثقافي البريطاني، وقتها شعرت وكأنه ينظر لي بفخر، ويحصد ثمار استثماره.</span></div>
</span><br />
<div style="direction: rtl; text-align: right;">
<span style="font-family: "traditional arabic" , "adobe arabic" , sans-serif;"><span style="font-size: 28px;"><br /></span></span></div>
<div style="direction: rtl; text-align: right;">
<span style="font-family: "traditional arabic" , "adobe arabic" , sans-serif;"><span style="font-size: 28px;">كذلك عندما شاهدني أتابع أحد خطابات الرئيس المعزول محمد مرسي، وأسعى لتقديم تغطية صحفية متميزة، فكان يجلس بجانبي ويقترح عليّ العناوين أحيانا ويسألني عن بعض الفنيات في العمل الصحفي، آنذاك طلب مني أن يرى اسمي المنشور على الخبر وابتسم عند رؤيته.. لن أنسى ابتسامته.</span></span></div>
<div style="direction: rtl; text-align: right;">
<span style="font-family: "traditional arabic" , "adobe arabic" , sans-serif;"><span style="font-size: 28px;"><br /></span></span></div>
<div style="direction: rtl; text-align: right;">
<span style="font-family: "traditional arabic" , "adobe arabic" , sans-serif;"><span style="font-size: 28px;">وفي جلسة نقاش أخرى، عندما قال أحدهم إن جمال عبدالناصر اضطهد الأدباء والشعراء مثل أحمد فؤاد نجم والشيخ إمام، فرديت مستنكرًا الصورة غير المكتملة واستشهدت بأبيات الشاعر الفاجومي أحمد فؤاد نجم في مديح جمال عبدالناصر بعد وفاته في قصيدة: «زيارة لضريح عبدالناصر»، فنظر لي أبي بعدما ألقيت نصف القصيدة وقال: «الله ينور عليك يا ابني».. إن كان أنار الله طريقي فحتمًا بفضل أبي.. أبي فقط من قدّس الكتب وعشق الشعر وفجأة وجدت نفسي أقتدي به.. هل خير منه قدوة؟! نوفمبر.. شهر ميلاد أبي، للأسف لا أتذكر أنني أهديته شيئًا، والآن أعاهد نفسي أمام الله أن أهديه أي إنجاز أحققه.</span></span></div>
<div style="direction: rtl; text-align: right;">
<span style="font-family: "traditional arabic" , "adobe arabic" , sans-serif;"><span style="font-size: 28px;"><br /></span></span></div>
<div style="direction: rtl; text-align: right;">
<span style="font-family: "traditional arabic" , "adobe arabic" , sans-serif;"><span style="font-size: 28px;">أتذكر في أحد أعياد ميلاده، أرسلت له رسالة نصية عبر هاتفه قلت فيها: «كل عام وأنت إلى الله أقرب وعلى طاعته أدوّم».. ثم شعرت وكأن الرسالة كيليشه، وتذكرت أغنية هشام عباس التي وزّعها حميد الشاعري «الله يسلم حالك»، آنذاك كتبت رسالة جديدة: «كل سنة وانت طيب يا بابا.. ربنا يديمك طيب».</span></span></div>
<div style="direction: rtl; text-align: right;">
<span style="font-family: "traditional arabic" , "adobe arabic" , sans-serif;"><span style="font-size: 28px;"><br /></span></span></div>
<div style="direction: rtl; text-align: right;">
<span style="font-family: "traditional arabic" , "adobe arabic" , sans-serif;"><span style="font-size: 28px;">ثم تأملت الكلمات وسألت نفسي هل هشام عباس يقصد «طيب» بمعنى «على ما يرام»؟ أم طيب بمعنى «حنون»؟! في الحالتين، الله يديم أبويا طيبًا (على ما يرام) حتى أصبح أنا بالتبعية على ما يرام، والله يديمه طيبًا (حنونًا) فهو الحنان ذاته، وحنانه لا ينقطع.</span></span></div>
<div style="direction: rtl; text-align: right;">
<span style="font-family: "traditional arabic" , "adobe arabic" , sans-serif;"><span style="font-size: 28px;"><br /></span></span></div>
<div style="direction: rtl; text-align: right;">
<span style="font-family: "traditional arabic" , "adobe arabic" , sans-serif;"><span style="font-size: 28px;">الآن أعيش بدون أبي، وأعاتب الدنيا لأنها لم تعطه ما يستحقه ويصبو إليه، كذلك أعاتبها شديد العتاب لأنها استكثرته عليّ، أعلم يا الله أن لكل أجل كتاب، ولكني كنت أتعشم في مشاركته لحظات عديدة.. عمومًا إن الله مع العشمانين.. فلتصبرنا يا رب. </span></span></div>
<br />
<div style="direction: rtl; text-align: right;">
<span style="font-family: traditional arabic, adobe arabic, sans-serif;"><span style="font-size: 28px;"><br /></span></span></div>
<span style="font-family: "traditional arabic" , "adobe arabic" , sans-serif;"><div style="direction: rtl; text-align: right;">
<span style="font-size: 28px;">********* </span></div>
</span><br />
<br />
<div style="direction: rtl; text-align: right;">
<span style="font-family: traditional arabic, adobe arabic, sans-serif;"><span style="font-size: 28px;"><br /></span></span></div>
<span style="font-family: "traditional arabic" , "adobe arabic" , sans-serif;"><div style="direction: rtl; text-align: right;">
<span style="font-size: 28px;">في برنامج الفنان أحمد أمين «الفاميليا» الذي يسعى من خلاله لتحسين علاقة الآباء بأبنائهم، يطلب الفنان من الابن والأب كتابة جوابات لبعضهم البعض.</span></div>
</span><br />
<div style="direction: rtl; text-align: right;">
<span style="font-family: "traditional arabic" , "adobe arabic" , sans-serif;"><span style="font-size: 28px;"><br /></span></span></div>
<div style="direction: rtl; text-align: right;">
<span style="font-family: "traditional arabic" , "adobe arabic" , sans-serif;"><span style="font-size: 28px;">شاهدت حلقات البرنامج وشعرت برغبة في أن أعود طفل ويصحبني أبي لهذا البرنامج لنلعب سويا ونتحدث ونتجادل ونتناقش ونتعاتب ونكتب لبعضنا البعض جوابات طفولية بريئة، ولكن قررت أن أنهي كلماتي بخطاب أعلم أنه لن يصل إلى أبي، ولتسمحوا لي أن أعبر باللغة العامية... جواب.. أبويا الحبيب بكل الاشتياق أكتب لك، كنت أتمنى إن الزمن يكون بيرجع للوراء علشان مكنتش عارف إنك مش هتتعوض والحياة هينقصها حاجة ومش هتكمل غير بيك، كان نفسي أكتب لك أقوللك: «أنا آسف لو مبسمعش كلامك.. آسف لو بزعلك غصب عني.. آسف لو خذلتك وأنا مقصدش.. آسف لو في يوم زعلت أنا منك»، مكنتش عارف إن اللحظة دي هتيجي والسنين هتفوت وهفضل أدوّر عليك في كل حتة وكل مكان وكل حاجة.</span></span></div>
<div style="direction: rtl; text-align: right;">
<span style="font-family: "traditional arabic" , "adobe arabic" , sans-serif;"><span style="font-size: 28px;"><br /></span></span></div>
<div style="direction: rtl; text-align: right;">
<span style="font-family: "traditional arabic" , "adobe arabic" , sans-serif;"><span style="font-size: 28px;">كان نفسي تشوفني في حاجات كتير أوي حصلت، والحمد لله طبعا على أقداره لكن أنا كنت طمعان يخليك معايا شوية كمان، شوية بس لحد أنت ما تكون متطمن عليا، أنا عارف إنك مشيت وأنت قلقان عليا، بس متقلقش، أنا كويس.. وعملت حاجات كتير كويسة، وإن شاء الله لسه هعمل حاجات كتير هتكون كلها ليك وبسببك وبفضلك.</span></span></div>
<div style="direction: rtl; text-align: right;">
<span style="font-family: "traditional arabic" , "adobe arabic" , sans-serif;"><span style="font-size: 28px;"><br /></span></span></div>
<div style="direction: rtl; text-align: right;">
<span style="font-family: "traditional arabic" , "adobe arabic" , sans-serif;"><span style="font-size: 28px;">زورني دايما في المنام زي ما بتيجي، أنا لما بشوفك بتطمن، مع إني رجعت أخاف تاني الفترة الأخيرة وأشيل الهم بس أنت وهو وهي بتطمنوني أوي.</span></span></div>
<div style="direction: rtl; text-align: right;">
<span style="font-family: "traditional arabic" , "adobe arabic" , sans-serif;"><span style="font-size: 28px;"><br /></span></span></div>
<div style="direction: rtl; text-align: right;">
<span style="font-family: "traditional arabic" , "adobe arabic" , sans-serif;"><span style="font-size: 28px;">يا بابا.. ربنا يجمعنا سوا في يوم ما، وإن شاء الله هتكون عارفني وهكون واحشك زي ما أنت أكيد هتكون واحشني. </span></span></div>
<br />
<div style="direction: rtl; text-align: right;">
<span style="font-family: traditional arabic, adobe arabic, sans-serif;"><span style="font-size: 28px;"><br /></span></span></div>
<span style="font-family: "traditional arabic" , "adobe arabic" , sans-serif;"><div style="direction: rtl; text-align: right;">
<span style="font-size: 28px;">ابنك كريم</span></div>
</span></div>
كريم البكريhttp://www.blogger.com/profile/00658267577418553596noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2087296637459007407.post-85238438986143345372019-08-03T05:59:00.001-07:002019-08-03T05:59:33.900-07:00يوميات رجل غير مهزوم<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="direction: rtl; text-align: right;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">لم يحدث أبداً</span></div>
<div style="direction: rtl; text-align: right;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;"> أن أحببت بهذا العمق</span></div>
<div style="direction: rtl; text-align: right;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;"> لم يحدث لم يحدث أبداً </span></div>
<div style="direction: rtl; text-align: right;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">أنّي سافرت مع امرأةً لبلاد الشّوق</span></div>
<div style="direction: rtl; text-align: right;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;"> فأنا في الماضي لم أعشق بل كنت أمثّل دور العشق</span></div>
<div style="direction: rtl; text-align: right;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;"> لم يحدث أبداً أن أوصلني حبّ امرأةٍ حتى الشّنق</span></div>
<div style="direction: rtl; text-align: right;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;"> لم أعرف قبلك واحدةً غلبتني ، أخذت أسلحتي هزمتني</span></div>
<div style="direction: rtl; text-align: right;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;"> داخل مملكتي نزعت عن وجهي أقنعتي</span></div>
<div style="direction: rtl; text-align: right;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;"> لم يحدث أبداً، سيّدتي أن ذقت النّار،</span></div>
<div style="direction: rtl; text-align: right;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;"> وذقت الحرق</span></div>
<div style="direction: rtl; text-align: right;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;"> كوني واثقةً سيّدتي</span></div>
<div style="direction: rtl; text-align: right;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;"> سيحبّك آلافٌ غيري</span></div>
<div style="direction: rtl; text-align: right;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;"> وستستلمين بريد الشوق</span></div>
<div style="direction: rtl; text-align: right;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;"> لكنّك لن تجدي بعدي</span></div>
<div style="direction: rtl; text-align: right;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;"> رجلاً يهواك بهذا الصّدق</span></div>
<div style="direction: rtl; text-align: right;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;"> لن تجدي أبداً</span></div>
<div style="direction: rtl; text-align: right;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;"> لا في الغرب ولا فيالشّرق</span></div>
<div style="direction: rtl; text-align: right;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="direction: rtl; text-align: right;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">عزيزتي.. ما سبق كتبه الزميل نزار قباني بعنوان «يوميات رجل مهزوم»، ولكني أشعر وكأنني قائد منتصر يعيش أعلى لحظات النشوة، يرفع هامته لأعلى شاكرًا الله على انتصاره الذي تجسد في شخصك، يرفع راياته احتفاءً واحتفالا وفخرًا بالنصر، فأنا الفقير انتصرت اليوم في أهم معارك الحياة.<br /><br />بلى هي معركة، معركة البقاء، أؤمن أن الله خلقنا حتى لا نكون بمعزل عن بعضنا البعض، ولكني للأسف سبق وهويت العزلة التي كدت أدمنها حتى توقعت أيضًا أني سأخسر الحياة بكل ما فيها نظرًا لعزلتي.. مؤلمة هي تلك اللحظات التي كنت أحمل فيها نبأً سارًا أو تفاصيلًا دقيقة أو شغفًا أو مشاركته مع أحدهم.. ولكن كما قال محمد عبدالمعطي حجازي: «كل هذا الزحام لا أحد».<br /><br />منذ حديثنا الأول، وأنا أيقنت أني وجدت ضالتي في شخصها، أخيرًا وجدت بئر الرحمة الذي سأنهل منه حتى الثمالة، ودّعت الهموم على عتبة بابها، وعاهدت الله أن أتّقيه في علاقتي بها، وفتحت لها باب قلبي بعدما مهدت لها الطريق وفرشته بالورود وزيّنته بالأنوار، وانتظرت.. وما كانت هي بخيلة، بل جادت وأكرمتني وأعطتني ما لم تعطه لأحد من قبلي.<br /><br />اقرأ الآن يوميات الرجل المهزوم، وإذا كانت تلك هي الهزائم فأهلا بكل هزائم الدنيا، أهلا بها التي أحدثت ما لم يحدث أبدًا، فدائمًا بصحبتها هناك حياة مختلفة..<br /><br />بصحبتها كل شيء يفتح لي أحضانه ليعانقني ويسعدني ويطيب بخاطري، بصحبتها تختفي آلام الجيوب الأنفية المؤرقة، حقًا لا أتذكر متى هددني هذا الصداع اللعين الذي طالما شكوت منه قديما.. منذ أن عرفتها لم أسقط مغشيًا عليّ كما كنت.. منذ أن أنارت حياتي حقًا لم أتذوق الظلام مطلقًا.. ماذا كنت؟ وكيف تحملت أن أكون؟ لا أعلم، ولكن ما أعلمه وعلى يقين منه أني سكأن بخير فيما «سيكون».<br /><br />عزيزي نزار..<br />قالوا عنك شاعر الحب، وكنت دائمًا أقرأ شِعرك وأتمنى أن تأتي المرأة التي تنطبق عليها كلماتك الرقيقة الرحيمة ذات الصور البديعة، تمنيت أن تظهر المرأة التي أخضع لها فخورا، وأقترب منها حانيًا، وأعيش لها خادمًأ، وأبقى بجوارها سندًا ودعمًا، ولكن لم أظن لحظة أن كلماتك غير موفقة.. فجمال حبيبتي فاق الكلمات، فاق الصور الجمالية، فاق المحسنات البديعية، فاق الوصف.. ترى كيف أمتلك هذا الجمال وأصف نفسي بـ«المهزوم»؟ فأنا المنتصر بها.</span></div>
</div>
كريم البكريhttp://www.blogger.com/profile/00658267577418553596noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2087296637459007407.post-55476019967837149292019-03-31T17:01:00.005-07:002019-03-31T17:01:56.791-07:00خواطر ليلية.. مأخوذة عن قصص حقيقية<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="_1dwg _1w_m _q7o" style="font-family: inherit; padding: 12px 12px 0px;">
<div style="font-family: inherit;">
<div class="_3x-2" data-ft="{"tn":"H"}" style="font-family: inherit;">
<div data-ft="{"tn":"H"}" style="font-family: inherit;">
<div class="mtm" style="font-family: inherit; margin-top: 10px;">
<div class="_48jf" style="border-radius: 3px; border: 1px solid rgb(218, 221, 225); font-family: inherit;">
<div class="_48jv" style="font-family: inherit;">
<div aria-describedby="js_ewk" class="_4_vv _5jmm _5pat _7cqq" data-fte="1" data-ftr="1" id="u_jsonp_52_4" role="article" style="border-style: none; font-family: inherit; margin: 0px; overflow-wrap: break-word; position: relative;">
<div class="_3ccb _4pu6" data-ft="{"tn":"-R"}" data-gt="{"type":"click2canvas","fbsource":703,"ref":"nf_generic"}" id="u_jsonp_52_8" style="font-family: inherit;">
<div class="_5pa- userContentWrapper" data-ft="{"tn":"-R"}" style="font-family: inherit; position: relative;">
<div class="_1dwg _1w_m" style="font-family: inherit; padding: 12px 12px 0px;">
<div style="font-family: inherit;">
<div class="mtm _5pco" data-ft="{"tn":"K"}" style="color: #666666; font-family: inherit; margin-top: 10px;">
<div class="_5wj-" dir="rtl" style="font-family: inherit; text-align: right;">
<div class="text_exposed_root text_exposed" id="id_5ca15447c21f76e68823815" style="display: inline; font-family: inherit;">
<span style="font-size: large;"><div style="font-family: inherit; margin-bottom: 1em; margin-top: 1em;">
<b>1- (عن شاب ثلاثيني)</b>عندما أخبرني الطبيب أني مصاب بهشاشة في العظام، شعرت يومها أنه نجح جزئيا في التشخيص، فأنا أعاني من <span class="text_exposed_show" style="display: inline; font-family: inherit;">هشاشة في النَفس لا العظام، نفسي أصبحت «هشّة» حقًا، أضعف الصفعات تنجح في كسرها وتترك أثرًا لا أقوى على التعافي منه، نَفسي أصبحت أضعف من الحزن والاشتياق والحب والفراق وأضعف أيضًا من الطموح، أصبحت أشبه بالزجاج الذي أصابه السرطان وانتشر فيه وتمكن منه، وأصبح ينتظر أي صدمة تمثل رصاصة الرحمة وتقضي عليه وتسقطه فتاتًا على الأرض.. حتمًا أنا مصاب بالهشاشة الآن؛ تُرى متى أصاب بالسرطان؟!</span></div>
<div class="text_exposed_show" style="display: inline; font-family: inherit;">
<div style="font-family: inherit; margin-bottom: 1em; margin-top: 1em;">
<b>2- (عن سيدة خمسينية)</b>الخوف يسري في محيطي كما تنتشر العفاريت في الظلام، لا أعلم مدى حقيقة وجود «عفاريت» ومدى ارتباطها بالظلام، ربما فقط هي محض هواجس ترسخت في ذهني عندما كنت طفلة صغيرة، ولكن الخوف أيضًا حال بيني وبين مواجهة تلك الهواجس، ولكني أعلم يومًا أني سأقف في الظلام وأحدث العفاريت بأعلى نبرة في صوتي وأقول لهم: «أنتم وهم»، ولكني أخشى أن أخاف.</div>
<div style="font-family: inherit; margin-bottom: 1em; margin-top: 1em;">
<b>3- (عن فتاة عشرينية)</b>منذ رحل عني وأصبحت أعشق النوم، واعتبرته صديقي الأبدي، أصبحت أكره النظر في الساعة أو السؤال عن التوقيت فكل الأيام أصبحت تشبه لبعضها البعض، النوم أحيانًا يحاربني بسلاح الكوابيس وكأنه سأم صداقتي له، ولكني اتوسل له أن يرحمني ويحتويني مجددًا؛ فربما يأتي في الأحلام.<br />*«عندما سألتها: تتحدثين عن من؟» قالت: «عن كل شيء اضطررت لتوديعه»</div>
<div style="font-family: inherit; margin-bottom: 1em; margin-top: 1em;">
<b>4- (عن شاب عشريني)</b>ربما فشلت في كل شيء، ولكني نجحت في كل ما هو سيئ من وجهة نظرهم، أنا لم أضر أحدًا سوى نفسي، وأنا أيضًا الذي لم أعرف السعادة والنشوى كما عرفتها مع كل تصرف خاطئ وتجربة جديدة، في ليلة القدر الماضية تحمست للذهاب إلى المسجد وخاطبت الله عزّ وجلّ ولكني شعرت أنه لا يسمعني، ربما لأني لم أكن أبكي مثل الشخص التقي الذي وقف جانبي، وربما لأني لم أكن خاشعًا وطالما فكرت في الفتيات اللاتي ارتدين تلك العبايات السمراء الضيقة.<br />ربما لم أكن خاشعًا ولكن حتمًا أنا الصادق الوحيد ضمن هذا الجمع، فلم أستكمل الركعة الرابعة من صلاة التهجد، وسلمت سلام الصلاة وخرجت، لم أجد ما أريده في المسجد، ولا أعلم إلى أين أنا ذاهب أو متى سأعود للمسجد، أنا توقفت عن التخطيط منذ سنوات.</div>
<div style="font-family: inherit; margin-bottom: 1em; margin-top: 1em;">
<b>5- (عن زوجة ثلاثينية)</b>شهادة وفاة المُحبة تصدر من عين حبيبها عندما تشتهي غيرها، لا أستطيع أن أتهمه بشيء لأنه ليس خائنًا، إنها محض نظرات شهوة وإعجاب، لقد انغمست في الحياة والواجبات المنزلية حتى فقدت عملي وأنوثتي وفقدت مظهري وجمالي تدريجيا، تارة بعد تارة أصبحت أشبه والدتي وخالتي واعتبرت رسالتي في الدنيا تقتصر على إدارة شؤون الأسرة، ولكني أفتقد نظراته للبنات المحيطات به، أحتاج تلك النظرة وبشدة، أعلم أن جسدي لم يعد بالممشوق، ربما أيضًا قدرتي الجنسية انخفضت وأصبحت علاقاتنا متباعدة، أصبحت أكره جسدي وأتجنب النظر له في المرآة.<br />قاطعتها: «لماذا لا تحملينه الخطأ هو؟ ولماذا لا تتحدثين معه بشان تلك الهواجس؟»<br />ردت بائسة: «الكلام فقد رونقه مثلما فقدت حياتنا رونقها.. وأيضًا تعودت أن أحمل نفسي الخطأ حتى أصبحت تلك هي ميزتي الأخيرة في نظره».</div>
</div>
</span></div>
</div>
</div>
<div class="_3x-2" data-ft="{"tn":"H"}" style="font-family: inherit;">
<div data-ft="{"tn":"H"}" style="font-family: inherit;">
</div>
</div>
<div style="font-family: inherit;">
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
<div style="font-family: inherit;">
</div>
</div>
</div>
<div style="font-family: inherit;">
<form action="https://www.facebook.com/ajax/ufi/modify.php" class="commentable_item" data-ft="{"tn":"]"}" id="u_jsonp_52_o" method="post" rel="async" style="margin: 0px; padding: 0px;">
<div class="_4299" style="border-radius: 0px 0px 3px 3px; color: #1c1e21; display: flex; flex-direction: column; font-family: inherit; width: 500px;">
<div class="_5vsi" style="font-family: inherit; margin-top: 0px;">
</div>
<div class="_78bu" style="font-family: inherit;">
<div class="_68wo" data-testid="fbFeedStoryUFI/feedbackSummary" style="font-family: inherit; position: relative;">
<div class="_3vum" style="align-items: center; border-bottom: 1px solid rgb(218, 221, 225); color: #606770; display: flex; font-family: inherit; line-height: 20px; margin: 10px 12px 0px; padding: 0px 0px 10px;">
<div class="_66lg" style="align-items: center; display: flex; flex-grow: 1; font-family: inherit; overflow: hidden;">
<span aria-label="See who reacted to this" class="_1n9r _66lh" role="toolbar" style="align-items: center; display: flex; font-family: inherit; margin-bottom: -2px; margin-right: 2px; margin-top: -2px;"><span class="_1n9k" data-hover="tooltip" data-testid="UFI2TopReactions/tooltip_LIKE" style="background: rgb(255, 255, 255); border-radius: 10px; display: inline-block; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; line-height: 16px; margin: 0px 0px 0px -2px; outline: none; padding: 2px; position: relative; z-index: 3;" tabindex="-1"><a ajaxify="/ufi/reaction/profile/dialog/?ft_ent_identifier=ZmVlZGJhY2s6MTAyMTQyNjQwMjQ1Mjg3NTg%3D&reaction_type=1&av=1060007409" aria-label="5 Like" class="_1n9l" href="https://www.facebook.com/ufi/reaction/profile/browser/?ft_ent_identifier=ZmVlZGJhY2s6MTAyMTQyNjQwMjQ1Mjg3NTg%3D&av=1060007409" rel="dialog" role="button" style="color: #365899; cursor: pointer; font-family: inherit; text-decoration-line: none;" tabindex="0"><span class="_9zc _9-- _1n9q _3uet _4e-m" style="display: inline-block; font-family: inherit; height: 16px; position: relative; vertical-align: top; width: 16px;"><span style="font-size: large;"><i class="_3j7l _2p78 _9-- _hly" style="background-image: url("/rsrc.php/v3/yK/r/LJnXKVWs8p7.png"); background-position: 0px -526px; background-repeat: no-repeat; background-size: auto; display: block; height: 16px; left: 8px; margin-left: -8px; margin-top: -8px; position: absolute; top: 8px; transform: none; width: 16px;"></i></span></span></a></span><span class="_1n9k" data-hover="tooltip" data-testid="UFI2TopReactions/tooltip_LOVE" style="background: rgb(255, 255, 255); border-radius: 10px; display: inline-block; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; line-height: 16px; margin: 0px 0px 0px -4px; outline: none; padding: 2px; position: relative; z-index: 2;" tabindex="-1"><span style="font-size: large;"><span class="_9zc _9-- _1n9q _3uet _4e-m" style="display: inline-block; font-family: inherit; height: 16px; position: relative; vertical-align: top; width: 16px;"></span></span></span></span></div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</form>
</div>
</div>
كريم البكريhttp://www.blogger.com/profile/00658267577418553596noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2087296637459007407.post-15883374329096130452019-03-31T04:04:00.002-07:002019-03-31T04:04:45.428-07:00ما وراء الإهداء<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="" data-block="true" data-editor="25g23" data-offset-key="2gvm6-0-0" style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: "Helvetica Neue", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px; white-space: pre-wrap;">
<div class="_1mf _1mk" data-offset-key="2gvm6-0-0" style="direction: rtl; font-family: inherit; position: relative; text-align: right;">
<span data-offset-key="2gvm6-0-0" style="font-family: inherit;"><b>الساعة 4.30 فجرًا</b></span></div>
</div>
<div class="" data-block="true" data-editor="25g23" data-offset-key="662l7-0-0" style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: "Helvetica Neue", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px; white-space: pre-wrap;">
<div class="_1mf _1mk" data-offset-key="662l7-0-0" style="direction: rtl; font-family: inherit; position: relative; text-align: right;">
<span data-offset-key="662l7-0-0" style="font-family: inherit;">ها هي الصلاة المقربة إلى قلبي، أفتخر بنفسي كثيرًا عندما أصلي ركعتي الفجر، أشعر وكأني حققت إنجازًا يستحق الاحتفاء، أستغل كل لحظة حتى أتقرب من الله أكثر، وأتحدث معه بحرية دون قيود بعيدًا عن المجتمع الذي يسيء فهمي.</span></div>
</div>
<div class="" data-block="true" data-editor="25g23" data-offset-key="90am5-0-0" style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: "Helvetica Neue", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px; white-space: pre-wrap;">
<div class="_1mf _1mk" data-offset-key="90am5-0-0" style="direction: rtl; font-family: inherit; position: relative; text-align: right;">
<span data-offset-key="90am5-0-0" style="font-family: inherit;">ما أن أنهيت الركعة الأولى وركعت خاضعًا خاشعًا أسبح: «سبحان ربي العظيم - سبحان ربي العظيم - سبحان ربي العظيم»، ثم هممت أن أدعو لنفسي ولأهلي ولكل من يخطر ببالي، ولكني سرعان ما وجدتني أتحدث مع الله متخليًا عن عباءة الفصحى الوقورة وأقول له: «يارب الهدية تعجبها.. يارب الهدية تعجبها.. يارب الهدية تعجبها.. يارب الهدية تعجبها».</span></div>
</div>
<div class="" data-block="true" data-editor="25g23" data-offset-key="9us9c-0-0" style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: "Helvetica Neue", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px; white-space: pre-wrap;">
<div class="_1mf _1mk" data-offset-key="9us9c-0-0" style="direction: rtl; font-family: inherit; position: relative; text-align: right;">
<span data-offset-key="9us9c-0-0" style="font-family: inherit;">يقطع خشوفي صوت الإمام الذي يقول: «سمع الله لمن حمده»، أتأمل في هذا القول، وأدرك أن الله وملائكته الآن يسمعونني، فأقول: «الحمد لله على نعمة صداقتها.. يارب الهدية تعجبها..يارب الهدية تعجبها»، ثم أقاطع نفسي متعجبًا: «أنت هتخلص الصلاة كلها في الدعوة دي؟»!</span></div>
</div>
<div class="" data-block="true" data-editor="25g23" data-offset-key="ote5-0-0" style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: "Helvetica Neue", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px; white-space: pre-wrap;">
<div class="_1mf _1mk" data-offset-key="ote5-0-0" style="direction: rtl; font-family: inherit; position: relative; text-align: right;">
<span data-offset-key="ote5-0-0" style="font-family: inherit;">آنذاك استكملت الصلاة ساجدًا أصلي: «سبحان ربي الأعلى.. سبحان ربي الأعلى.. سبحان ربي الأعلى.. اللهم أغفر ذنوبنا.. وتقبل صلاتنا.. واشملنا برحمتك يا أرحم الراحمين.. ولا تجعل بيننا مريضًا ولا متألمًا إلا وأنزلت السكينة على قلبه.. ويارب الهدية تعجبها.. يارب الهدية تعجبها.. يارب الهدية تعجبها.. يارب الهدية تعجبها».</span></div>
</div>
<div class="" data-block="true" data-editor="25g23" data-offset-key="45uf4-0-0" style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: "Helvetica Neue", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px; white-space: pre-wrap;">
<div class="_1mf _1mk" data-offset-key="45uf4-0-0" style="direction: rtl; font-family: inherit; position: relative; text-align: right;">
<span data-offset-key="45uf4-0-0" style="font-family: inherit;">الركعة الثانية.. ولكنها ليست آخر الفرص التي سأتحدث فيها مع الله، ما الغريب في دعوتي؟ الغريب حقًا أنني لم أتعجب من نفسي قيد أنملة، لم أقل لنفسي: «ماذا تقول لربك؟».</span></div>
</div>
<div class="" data-block="true" data-editor="25g23" data-offset-key="7bv80-0-0" style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: "Helvetica Neue", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px; white-space: pre-wrap;">
<div class="_1mf _1mk" data-offset-key="7bv80-0-0" style="direction: rtl; font-family: inherit; position: relative; text-align: right;">
<span data-offset-key="7bv80-0-0" style="font-family: inherit;">أنت تعلم يا الله قدر ضعفي، وتعلم أنني أستمد قوتي وصلابتي من المحيطين بي، وتعلم كم تعلمت منها ونظرت لها كمثل أعلى بل وهدف تمنيت أن أصل له، وكمكتبة مليئة بالأسرار والمعلومات والقصص ربما أود الارتماء بين جوانبها متناسيا كل شيء لأنهل ما أستطيع من قيمة.</span></div>
</div>
<div class="" data-block="true" data-editor="25g23" data-offset-key="9dg65-0-0" style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: "Helvetica Neue", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px; white-space: pre-wrap;">
<div class="_1mf _1mk" data-offset-key="9dg65-0-0" style="direction: rtl; font-family: inherit; position: relative; text-align: right;">
<span data-offset-key="9dg65-0-0" style="font-family: inherit;">أنت تعلم يا الله قيمتها في نظري، وها أنا اليوم على مشارف إعداد مفاجأة ربما قد تجدها انتهكت خصوصيتها ووضعتها تحت العدسة المكبرة، ولكنها محض رسالة لأن تكتب وتكتب وتكتب، فهي لابد أن تكتب وتوثق ما تمر به ونحن نقرأ ونصفق ونمتن في صمت.</span></div>
</div>
<div class="" data-block="true" data-editor="25g23" data-offset-key="3b5hj-0-0" style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: "Helvetica Neue", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px; white-space: pre-wrap;">
<div class="_1mf _1mk" data-offset-key="3b5hj-0-0" style="direction: rtl; font-family: inherit; position: relative; text-align: right;">
<span data-offset-key="3b5hj-0-0" style="font-family: inherit;">لذلك.. سأكمل صلاتي داعيًا نفس الدعوة، لقد دعوت سابقًا لكثيرين غيرها، أما الآن فلن أدعو سوى بشيء واحد فقط: «يارب الهدية تعجبها.. يارب الهدية تعجبها.. يارب الهدية تعجبها».</span></div>
</div>
<div class="" data-block="true" data-editor="25g23" data-offset-key="figqe-0-0" style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: "Helvetica Neue", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px; white-space: pre-wrap;">
<div class="_1mf _1mk" data-offset-key="figqe-0-0" style="direction: rtl; font-family: inherit; position: relative; text-align: right;">
<span data-offset-key="figqe-0-0" style="font-family: inherit;">3 كلمات مغلفات بأكثر من 3000 كلمة، فأتمنى أن تكون الهدية هي شريان الأخوة الساري، وعربون المحبة الأبدي، وميثاق الصداقة الممتد، وعسى أن تحمسها مجددًا على الكتابة وممارسة الطقس الأقرب إلى قلبي وحتمًا إلى قلبها.</span></div>
</div>
<div class="" data-block="true" data-editor="25g23" data-offset-key="5le4f-0-0" style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: "Helvetica Neue", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px; white-space: pre-wrap;">
<div class="_1mf _1mk" data-offset-key="5le4f-0-0" style="direction: rtl; font-family: inherit; position: relative; text-align: right;">
<span data-offset-key="5le4f-0-0" style="font-family: inherit;">السلام عليكم ورحمة الله.. السلام عليكم ورحمة الله.</span></div>
</div>
<div class="" data-block="true" data-editor="25g23" data-offset-key="d9vb0-0-0" style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: "Helvetica Neue", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px; white-space: pre-wrap;">
<div class="_1mf _1mk" data-offset-key="d9vb0-0-0" style="direction: rtl; font-family: inherit; position: relative; text-align: right;">
<span data-offset-key="d9vb0-0-0" style="font-family: inherit;"><br data-text="true" /></span></div>
</div>
<div class="" data-block="true" data-editor="25g23" data-offset-key="37t0l-0-0" style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: "Helvetica Neue", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px; white-space: pre-wrap;">
<div class="_1mf _1mk" data-offset-key="37t0l-0-0" style="direction: rtl; font-family: inherit; position: relative; text-align: right;">
<span data-offset-key="37t0l-0-0" style="font-family: inherit;"><b>الساعة 10.30 صباحا</b></span></div>
</div>
<div class="" data-block="true" data-editor="25g23" data-offset-key="8bhse-0-0" style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: "Helvetica Neue", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px; white-space: pre-wrap;">
<div class="_1mf _1mk" data-offset-key="8bhse-0-0" style="direction: rtl; font-family: inherit; position: relative; text-align: right;">
<span data-offset-key="8bhse-0-0" style="font-family: inherit;">أستيقظ من نوم متقطع، أنظر إلى الهاتف منتظرًا رسالتها التي تؤكد فيها الموعد، ولكني لا أجد شيئًا، أحاول أن أنام ولكني أرغب في النظر إلى الهدية مرة أخرى، فتحت الهدية ومررت بعيني على كل السطور والكلمات.. </span></div>
</div>
<div class="" data-block="true" data-editor="25g23" data-offset-key="6vj95-0-0" style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: "Helvetica Neue", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px; white-space: pre-wrap;">
<div class="_1mf _1mk" data-offset-key="6vj95-0-0" style="direction: rtl; font-family: inherit; position: relative; text-align: right;">
<span data-offset-key="6vj95-0-0" style="font-family: inherit;">نظرت إلى التاريخ الخاطئ الذي كتبته «يوليو 2019»؛ للأسف هذه الخاطرة مهمة للغاية ولن أستطيع التنازل عنها، ولا أملك وقتًا لأعيد طباعتها، ولا أرغب في تشويه الصفحة وتصحيحها يدويًا.. ماذا أفعل؟!! أين كان مخي وهو يكتب تاريخًا لم يأت حتى الآن!</span></div>
</div>
<div class="" data-block="true" data-editor="25g23" data-offset-key="6ok2d-0-0" style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: "Helvetica Neue", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px; white-space: pre-wrap;">
<div class="_1mf _1mk" data-offset-key="6ok2d-0-0" style="direction: rtl; font-family: inherit; position: relative; text-align: right;">
<span data-offset-key="6ok2d-0-0" style="font-family: inherit;">سأعترف لها، وقد تكون هذه إشارة ودرس من الرب بأن الكمال له وحده، وسأركز مستقبلًا في ألا أقع في هذا الخطأ مجددًا.</span></div>
</div>
<div class="" data-block="true" data-editor="25g23" data-offset-key="17hkc-0-0" style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: "Helvetica Neue", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px; white-space: pre-wrap;">
<div class="_1mf _1mk" data-offset-key="17hkc-0-0" style="direction: rtl; font-family: inherit; position: relative; text-align: right;">
<span data-offset-key="17hkc-0-0" style="font-family: inherit;"><br data-text="true" /></span></div>
</div>
<div class="" data-block="true" data-editor="25g23" data-offset-key="allr1-0-0" style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: "Helvetica Neue", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px; white-space: pre-wrap;">
<div class="_1mf _1mk" data-offset-key="allr1-0-0" style="direction: rtl; font-family: inherit; position: relative; text-align: right;">
<span data-offset-key="allr1-0-0" style="font-family: inherit;"><b>الساعة 12 ظهرًا</b></span></div>
</div>
<div class="" data-block="true" data-editor="25g23" data-offset-key="3q2hd-0-0" style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: "Helvetica Neue", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px; white-space: pre-wrap;">
<div class="_1mf _1mk" data-offset-key="3q2hd-0-0" style="direction: rtl; font-family: inherit; position: relative; text-align: right;">
<span data-offset-key="3q2hd-0-0" style="font-family: inherit;">في طريق القاهرة الزراعي، لم أكن أتخيل سوء الأحوال الجوية، وتوقعت أن صلاتي لم تُقبل، فيبدو أنها لن تكون في العمل اليوم، كيف تقود سيارتها في هذا الطقس؟!</span></div>
</div>
<div class="" data-block="true" data-editor="25g23" data-offset-key="3psch-0-0" style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: "Helvetica Neue", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px; white-space: pre-wrap;">
<div class="_1mf _1mk" data-offset-key="3psch-0-0" style="direction: rtl; font-family: inherit; position: relative; text-align: right;">
<span data-offset-key="3psch-0-0" style="font-family: inherit;">نظرت إلى الهاتف مرة أخرى، فلم أجد منها أية إشارة إلى تأكيد الموعد المرتقب.. نظرت إلى الهدية بين يدي ثم قلت لنفسي: «لا بأس.. سأصلي فجر اليوم مجددًا لأحصل على وقت إضافي وأدعو مجددًا.. يارب الهدية تعجبها».</span></div>
</div>
<div class="" data-block="true" data-editor="25g23" data-offset-key="cjvdf-0-0" style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: "Helvetica Neue", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px; white-space: pre-wrap;">
<div class="_1mf _1mk" data-offset-key="cjvdf-0-0" style="direction: rtl; font-family: inherit; position: relative; text-align: right;">
<span data-offset-key="cjvdf-0-0" style="font-family: inherit;"><br data-text="true" /></span></div>
</div>
<div class="" data-block="true" data-editor="25g23" data-offset-key="e1ld8-0-0" style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: "Helvetica Neue", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px; white-space: pre-wrap;">
<div class="_1mf _1mk" data-offset-key="e1ld8-0-0" style="direction: rtl; font-family: inherit; position: relative; text-align: right;">
<span data-offset-key="e1ld8-0-0" style="font-family: inherit;"><br data-text="true" /></span></div>
</div>
<div class="" data-block="true" data-editor="25g23" data-offset-key="65b4s-0-0" style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: "Helvetica Neue", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px; white-space: pre-wrap;">
<div class="_1mf _1mk" data-offset-key="65b4s-0-0" style="direction: rtl; font-family: inherit; position: relative; text-align: right;">
<span data-offset-key="65b4s-0-0" style="font-family: inherit;"><b>الساعة 1 ظهرًا</b></span></div>
</div>
<div class="" data-block="true" data-editor="25g23" data-offset-key="7t893-0-0" style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: "Helvetica Neue", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px; white-space: pre-wrap;">
<div class="_1mf _1mk" data-offset-key="7t893-0-0" style="direction: rtl; font-family: inherit; position: relative; text-align: right;">
<span data-offset-key="7t893-0-0" style="font-family: inherit;">الموعد بات مؤكدًا، فهي وصلت القاهرة بسلامة الله، ها هي ساعات قد تفصلني عن موقف مصيري، إما أن أكون قدمت إهداءً خاصًا، أو أن أصبح ثمة شخص متطفل مُراقب يوثق ما لا يعنيه.. </span></div>
</div>
<div class="" data-block="true" data-editor="25g23" data-offset-key="934mh-0-0" style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: "Helvetica Neue", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px; white-space: pre-wrap;">
<div class="_1mf _1mk" data-offset-key="934mh-0-0" style="direction: rtl; font-family: inherit; position: relative; text-align: right;">
<span data-offset-key="934mh-0-0" style="font-family: inherit;">احترت قليلا حتى كدت أسحب الإهداء، ولكني تشجعت ودعوت الله مجددًا: «يارب الهدية تعجبها».</span></div>
</div>
<div class="" data-block="true" data-editor="25g23" data-offset-key="b5r5u-0-0" style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: "Helvetica Neue", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px; white-space: pre-wrap;">
<div class="_1mf _1mk" data-offset-key="b5r5u-0-0" style="direction: rtl; font-family: inherit; position: relative; text-align: right;">
<span data-offset-key="b5r5u-0-0" style="font-family: inherit;"><br data-text="true" /></span></div>
</div>
<div class="" data-block="true" data-editor="25g23" data-offset-key="7bppu-0-0" style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: "Helvetica Neue", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px; white-space: pre-wrap;">
<div class="_1mf _1mk" data-offset-key="7bppu-0-0" style="direction: rtl; font-family: inherit; position: relative; text-align: right;">
<span data-offset-key="7bppu-0-0" style="font-family: inherit;"><br data-text="true" /></span></div>
</div>
<div class="" data-block="true" data-editor="25g23" data-offset-key="9e5as-0-0" style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: "Helvetica Neue", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px; white-space: pre-wrap;">
<div class="_1mf _1mk" data-offset-key="9e5as-0-0" style="direction: rtl; font-family: inherit; position: relative; text-align: right;">
<span data-offset-key="9e5as-0-0" style="font-family: inherit;"><b>الساعة 3 عصرًا</b></span></div>
</div>
<div class="" data-block="true" data-editor="25g23" data-offset-key="60tsj-0-0" style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: "Helvetica Neue", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px; white-space: pre-wrap;">
<div class="_1mf _1mk" data-offset-key="60tsj-0-0" style="direction: rtl; font-family: inherit; position: relative; text-align: right;">
<span data-offset-key="60tsj-0-0" style="font-family: inherit;">أسلم على الجميع في عَجَل، أتطلع لإنهاء كل الأحاديث الروتينية، أتهيأ لتقديم الإهداء المصيري، أدخل مكتبها بعد طرق خفيف -أسعى أن يكون مميزًا على باب مكتبها- لأجدها مرهقة، لجزء من الثانية أتأمل ملامحها التي يبدو أنها حُرمت من النوم.</span></div>
</div>
<div class="" data-block="true" data-editor="25g23" data-offset-key="f4gdq-0-0" style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: "Helvetica Neue", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px; white-space: pre-wrap;">
<div class="_1mf _1mk" data-offset-key="f4gdq-0-0" style="direction: rtl; font-family: inherit; position: relative; text-align: right;">
<span data-offset-key="f4gdq-0-0" style="font-family: inherit;">وراء هذا الإرهاق، مشقة عصيبة، أدرك الليالي التي سهرتها كرفيقة لشقيقتها المريضة، وأردك دوامات القلق والتساؤلات التي تدور في ذهنها بشأن حالتها الصحية، أعلم تماما كم تبذل جهدًا لتصبح في غاية القوة والتماسك، قلبي معكِ يا عزيزتي.</span></div>
</div>
<div class="" data-block="true" data-editor="25g23" data-offset-key="14dsj-0-0" style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: "Helvetica Neue", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px; white-space: pre-wrap;">
<div class="_1mf _1mk" data-offset-key="14dsj-0-0" style="direction: rtl; font-family: inherit; position: relative; text-align: right;">
<span data-offset-key="14dsj-0-0" style="font-family: inherit;">ومثلما أدركت هذا القدر من المعاناة، اليوم أدرك فصلا جديدا من الكرم والرُقي، فهي أيضًا عزمت أن نفطر سويًا، واختارت لي فطورًا جميلًا بسيط كما هي.</span></div>
</div>
<div class="" data-block="true" data-editor="25g23" data-offset-key="62u0r-0-0" style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: "Helvetica Neue", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px; white-space: pre-wrap;">
<div class="_1mf _1mk" data-offset-key="62u0r-0-0" style="direction: rtl; font-family: inherit; position: relative; text-align: right;">
<span data-offset-key="62u0r-0-0" style="font-family: inherit;">تشجعت وقدمت إهدائي، ولم أكن أعلم أن الله وملائكته سيجبرون بخاطري هكذا، طالما نظرت للسماء بعد صلاة الفجر وكأني أرى الملائكة تلوّح لي، وفي هذا اليوم كانت الملائكة أكثر من المعتاد.. كذلك كان رد فعلها.. بريء ملائكي بسيط سمح.</span></div>
</div>
<div class="" data-block="true" data-editor="25g23" data-offset-key="227lc-0-0" style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: "Helvetica Neue", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px; white-space: pre-wrap;">
<div class="_1mf _1mk" data-offset-key="227lc-0-0" style="direction: rtl; font-family: inherit; position: relative; text-align: right;">
<span data-offset-key="227lc-0-0" style="font-family: inherit;">سعادتي بلغت بُعد السماء وكِبر البحر مثلما ادعت فيروز، سعادتي لم تكن سعادة مؤقتة أبدًا، كيف لا أسعد وأنا أسمعها تقول إنها تستعيد قراءة المحادثات الخاصة بنا، وأنها ستصنف الهدية كأحد أفضل الهدايا على الإطلاق، وأنها ستشاركني قراءة خواطر خاصة بها لم تفصح عنها للعلن، وأنها ستلبي طلبي وتكتب بل وتسمح لي بأن أهديها دفترًا جديدًا حال أنهت هذا..</span></div>
</div>
<div class="" data-block="true" data-editor="25g23" data-offset-key="6bjrq-0-0" style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: "Helvetica Neue", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px; white-space: pre-wrap;">
<div class="_1mf _1mk" data-offset-key="6bjrq-0-0" style="direction: rtl; font-family: inherit; position: relative; text-align: right;">
<span data-offset-key="6bjrq-0-0" style="font-family: inherit;">شكرًا يا رب.. شكرًا فالهدية أعجبتها.</span></div>
</div>
<div class="" data-block="true" data-editor="25g23" data-offset-key="fesc-0-0" style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: "Helvetica Neue", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px; white-space: pre-wrap;">
<div class="_1mf _1mk" data-offset-key="fesc-0-0" style="direction: rtl; font-family: inherit; position: relative; text-align: right;">
<span data-offset-key="fesc-0-0" style="font-family: inherit;"><br data-text="true" /></span></div>
</div>
<div class="" data-block="true" data-editor="25g23" data-offset-key="7ev0u-0-0" style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: "Helvetica Neue", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px; white-space: pre-wrap;">
<div class="_1mf _1mk" data-offset-key="7ev0u-0-0" style="direction: rtl; font-family: inherit; position: relative; text-align: right;">
<span data-offset-key="7ev0u-0-0" style="font-family: inherit;"><b>الساعة 6.30 مساءً</b></span></div>
</div>
<div class="" data-block="true" data-editor="25g23" data-offset-key="41fps-0-0" style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: "Helvetica Neue", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px; white-space: pre-wrap;">
<div class="_1mf _1mk" data-offset-key="41fps-0-0" style="direction: rtl; font-family: inherit; position: relative; text-align: right;">
<span data-offset-key="41fps-0-0" style="font-family: inherit;">بعدما أنتهي من أحد الواجبات الاجتماعية، أفتح هاتفي لأجد رسالتها تحمل قدرًا وفيرًا من المحبة والود، تكرمني بقولها إننا متشابهين، تبشرني بأننا سنظل صديقين أبديين، يا بركة صلاة الفجر، أعرف كونها صلاة شاقة على قلوب الكثيرين؛ نظرًا لما بها من مجهود واستيقاظ في منتصف الليل.</span></div>
</div>
<div class="" data-block="true" data-editor="25g23" data-offset-key="f21lv-0-0" style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: "Helvetica Neue", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px; white-space: pre-wrap;">
<div class="_1mf _1mk" data-offset-key="f21lv-0-0" style="direction: rtl; font-family: inherit; position: relative; text-align: right;">
<span data-offset-key="f21lv-0-0" style="font-family: inherit;">ولكن على قدر المعاناة تأتي النتيجة، ومثلما تقول هي دائمًا: «هل جزاء الإحسان إلا الإحسان»، تلك الآية الكريمة من سورة الرحمن، وأشهد الله أنها رحيمة كما اسم السورة، ومُحسنة كما تقول الآية، فيا صديقتي العزيزة اليوم عليكِ أن تفتخري بنفسك وتدركين أن جزاء الإحسان لن يكون سوى إحسانا.</span></div>
</div>
<div class="" data-block="true" data-editor="25g23" data-offset-key="3ee0v-0-0" style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: "Helvetica Neue", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px; white-space: pre-wrap;">
<div class="_1mf _1mk" data-offset-key="3ee0v-0-0" style="direction: rtl; font-family: inherit; position: relative; text-align: right;">
<span data-offset-key="3ee0v-0-0" style="font-family: inherit;">فربما يكون إهدائي هو إحسان من المولى عزّ وجلّ لكِ، إحسان يليق بقدرك وكرمك وجهدك ورقيك.</span></div>
</div>
<div class="" data-block="true" data-editor="25g23" data-offset-key="a04l6-0-0" style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: "Helvetica Neue", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px; white-space: pre-wrap;">
<div class="_1mf _1mk" data-offset-key="a04l6-0-0" style="direction: rtl; font-family: inherit; position: relative; text-align: right;">
<span data-offset-key="a04l6-0-0" style="font-family: inherit;">الحمد لله يارب.. الهدية عجبتها.</span></div>
</div>
<div class="" data-block="true" data-editor="25g23" data-offset-key="essso-0-0" style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: "Helvetica Neue", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px; white-space: pre-wrap;">
<div class="_1mf _1mk" data-offset-key="essso-0-0" style="direction: rtl; font-family: inherit; position: relative; text-align: right;">
<span data-offset-key="essso-0-0" style="font-family: inherit;"><br data-text="true" /></span></div>
</div>
<div class="" data-block="true" data-editor="25g23" data-offset-key="p3l8-0-0" style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: "Helvetica Neue", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px; white-space: pre-wrap;">
<div class="_1mf _1mk" data-offset-key="p3l8-0-0" style="direction: rtl; font-family: inherit; position: relative; text-align: right;">
<span data-offset-key="p3l8-0-0" style="font-family: inherit;"><b>الساعة 11.30 مساءً</b></span></div>
</div>
<div class="" data-block="true" data-editor="25g23" data-offset-key="2qn2d-0-0" style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: "Helvetica Neue", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px; white-space: pre-wrap;">
<div class="_1mf _1mk" data-offset-key="2qn2d-0-0" style="direction: rtl; font-family: inherit; position: relative; text-align: right;">
<span data-offset-key="2qn2d-0-0" style="font-family: inherit;">قبيل نهاية اليوم.. أقف أمام رسالتها عاجزًا لا أستطيع أن أرد على هذا القدر من الكرم.. حاولت كثيرًا ولكني فشلت؛ لذلك قررت أن أحكي لكِ جزءًا صغيرًا من كواليس هذا الدفتر.</span></div>
</div>
<br />
<br />
<div class="" data-block="true" data-editor="25g23" data-offset-key="fco6t-0-0" style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: "Helvetica Neue", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px; white-space: pre-wrap;">
</div>
<br />
<div class="" data-block="true" data-editor="25g23" data-offset-key="b07ls-0-0" style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: "Helvetica Neue", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px; white-space: pre-wrap;">
</div>
<br />
<div class="" data-block="true" data-editor="25g23" data-offset-key="81a7v-0-0" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; background-color: white; color: #1d2129; font-family: "Helvetica Neue", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px; font-style: normal; font-variant-caps: normal; font-variant-ligatures: normal; font-weight: 400; letter-spacing: normal; orphans: 2; text-align: left; text-decoration-color: initial; text-decoration-style: initial; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: pre-wrap; widows: 2; word-spacing: 0px;">
<div class="_1mf _1mk" data-offset-key="81a7v-0-0" style="direction: rtl; font-family: inherit; position: relative; text-align: right;">
<span data-offset-key="81a7v-0-0" style="font-family: inherit;">أشكرك بأسمى آيات الشكر.</span></div>
</div>
</div>
كريم البكريhttp://www.blogger.com/profile/00658267577418553596noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2087296637459007407.post-33546573372111963662019-02-10T19:29:00.002-08:002019-02-11T05:09:47.825-08:00كفاك الله شر الوحدة<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="direction: rtl;">
<span style="font-size: x-large;">(1)<br />لم يكن عبوسًا على الإطلاق، ولكن ابتسامته كانت عزيزة مثل نِفسه..</span><span style="font-size: x-large;">«نِفسه عزيزة».. </span><span style="font-size: x-large;">هذا الوصف الذي يلائمه دومًا، فعِزة نفسه كانت أسمى ما يمتلك؛ لم يتسول يومًا شيئًا حتى التعاطف.<br />كثيرًا ما صليت الفجر معه، وسمعته يدعو الله متضرعًا أن يغنيه عن الناس، ويغنيه بحلاله عن حرامه، ويغنيه عن كل تجربة، ويغنيه عن كل المُتع الزائفة.<br /><br />(2)<br />تلك الابتسامة البسيطة التي زيَنت وجهه ذو التفاصيل البسيطة، كنت دائمًا أرى أن الله رزقه وجهًا طيّبًا، ولم لا يرزقه ذلك وهو يقول إن جزاء الإحسان حتمًا سيكون إحسانا.. وذلك الرجل المُخلص لم يكن مُسيئًا قط، فهو أحسن المُحسنين، وحتمًا أحسن الله إليه.<br />نظر إليّ مُبستمًا ابتسامته التي قد لا تنم عن السعادة، ربما تشير إلى التعجب أو التفكير أو الرضا.<br /><br />(3)<br />أطلق تلك الابتسامة، عندما رويت له موقفًا جمعني بشقيقه الذي يكبره بعامين، لم أكن أتخيل أن ثمة حوار قد يحدث بيني وبين ذلك الرجل الوقور، فهو طالما ظل رمزًا روتينيًا بالنسبة لي، اكتفيت بصلة الرحم التي تجمعنا والصورة الوقورة التي فرضها على كل من حوله.<br />لم أسع يومًا لاكتشاف أسرار ذاته أو التماس معاناته، لم أخطط لأن أخرجه من شرنقته التي فرضها على نفسه، وآمن بها كل من حوله.. حتى ذاك اليوم.<br /><br />(4)<br />ذهبت له حاملًا الطعام الساخن، وطرقت الباب الذي لم أذكر متى رأيته آخر مرة، شعرت للحظة بثمة تقصير في أداء الواجبات العائلية، ولكن سرعان ما اختفى هذا الشعور تحت تبرير أن هذه هي الحياة.<br /><br />(5)<br />فتح الباب واستقبلني بحفاوة لم تكن في مخيلتي، ربما وجد في شخصي المتواضع صغير السن جليسًا يستهلك معه دقائق اليوم التي حتمًا هي رتيبة في هذا المنزل.<br />كان وحيدًا في بيته، شعرت أنه فقد كل حواسه فلم يرّ ما حوله من كتب أو ما يُعرض على شاشة التلفاز أمامه، كما لم يسمع الصوت المزعج للسيارات التي استكثرت عليه الهدوء، ولم يشتم رائحة الطعام الساخن التي فاحت في أنحاء غرفة معيشته.<br /><br />(6)<br />تجاذبنا أطراف الحديث في كل شيء، الأدب والشِعر والسياسة، والثورة التي أخطأت المسار، والظلم الذي حتمًا سينتهي وينقضي.<br />تعجبت من الحصيلة الثقافية التي يمتلكها، وتعجبت أيضًا من الموقف ككل.<br /><br />(7)<br />استفهامات عديدة دارت بذهني بعد انتهاء الزيارة.. كيف لي أن أناقشه وأناطحه؟ كيف تنازل هو عن رونقه وهالته أمامي؟ كيف كان مُستمعًا جيدًا لكل ما أروي أو أقول؟ كيف اقتنع برأيي الهزيل متناسيًا فارق الخبرة والعُمر؟ كيف كان يمتلك هذا القدر من الثقافة ولم أتعلم منه شيئًا؟ كيف سمح لي بأن أكون شريكه في نقاشات فكرية؟<br /><br />(8)<br />عدت إلى منزلي.. ورويت القصة بكل تفاصيلها. لم أخف تعجبي.. كم كانت مفاجأة سارة أن يخلع هذا الوقور عباءة الرسمية ويتحدث لي كصديق من نفس عمره؟ حقًا أنا ممتن لتلك المناقشة التي أتذكر جيدًا أنها استغرقت 60 دقيقة، دارت فيها عقارب الساعة دورة كاملة؛ ذكرتني بضرورة إنهاء اللقاء وتركه لوجبة الغذاء التي افتقدت سخونتها الفاتحة للشهية.<br /><br />(9)<br />تمسك أكثر بأطراف عبائته السمراء الصوف، تلك التي اعتدت رؤيتها تحتضنه وتحتويه في فصل الشتاء، ثم أطلق ابتسامته الساحرة وصمت قليلًا وقال لي: «كفاك الله يا بُني شرّ الوحدة».<br />هي الوحدة.. المشنقة التي تُعلق عليها الأرواح مودعة عالمًا لم يكن هو المرجو، وتاركة كل المُتع الزائفة، وزاهدة فيما تبقى من دقات قلبية تضخ سويعات الحياة في عروق صاحبها.<br /><br />(10)<br />الآن.. أفتقد كلاهما؛ الأول ترك عالمنا بجسده وروحه، والآخر عدت للاستسلام إلى وقاره وعزلته الاختيارية.. ولكني أدعي لهما كثيرًا بأن يكفيهما الله شر الوحدة.</span></div>
</div>
كريم البكريhttp://www.blogger.com/profile/00658267577418553596noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2087296637459007407.post-22912045781922955902017-12-30T12:39:00.000-08:002017-12-30T12:39:08.190-08:00من وحي الغياب.. 48 ساعة بعد الفراق<div dir="rtl" style="text-align: right;" trbidi="on">
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; line-height: normal; margin-bottom: 0.0001pt; unicode-bidi: embed;">
<span style="color: #1d2129; font-family: Arial, sans-serif; font-size: 22pt;"> </span><span lang="AR-SA" style="color: #1d2129; font-family: Arial, sans-serif; font-size: 22pt;"> </span><span style="color: #1d2129; font-family: Arial, sans-serif; font-size: 22pt;"> </span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; line-height: normal; margin-bottom: 0.0001pt; unicode-bidi: embed;">
<b><span lang="AR-SA" style="color: #1d2129; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 22.0pt; mso-ascii-theme-font: minor-bidi; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-hansi-theme-font: minor-bidi;">كأن الشمس لم تسطع في هذا اليوم، وكأن الهواء افتقد
أكسجينه، وكأن الألوان كلها أصبحت باهتة، وأضحى كل شيء ذابل يرفض الابتسام في
وجهي.</span><span dir="LTR" style="color: #1d2129; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 22.0pt; mso-ascii-theme-font: minor-bidi; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-hansi-theme-font: minor-bidi;"><o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; line-height: normal; margin-bottom: 0.0001pt; unicode-bidi: embed;">
<br /></div>
<br />
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; line-height: normal; margin-bottom: 0.0001pt; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="color: #1d2129; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 22.0pt; mso-ascii-theme-font: minor-bidi; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-hansi-theme-font: minor-bidi;">رفضت قدمي أن تخطو، تحاملت على نفسي في كل خطوة مشيتها،
وكأني أ</span><span lang="AR-EG" style="color: #1d2129; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 22.0pt; mso-ascii-theme-font: minor-bidi; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: AR-EG; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-hansi-theme-font: minor-bidi;">كافح شلل أصاب روحي وقيّد
مشاعري وحركتي بقيد حديدي مُحكم، لم تستطع طاقتي أن تكسره.<br />
<br />
بعد سويعات قليلة من النوم، استيقظت لا أتذكر بماذا حلمت، ولا أريد أن أتذكر شيء
سواها، كم تمنيت أن أستيقظ على رسالتها الصباحية اليومية، ولكن الصباح لم يأت
والشمس لم تشرق ورسالتها أصبحت في علم الغيب.<br />
<br />
توجهت إلى دائرة روتيني اليومية المرهقة؛ أملًا في أن أتناسى رحيلها عني، ولكن كأن
كآبة الرحيل ارتسمت على وجهي، فكل من شاهدني رمقني بنظرة غريبة تحمل استفهامات
عديدة وغالبا أعقبها تساؤل: «ماذا بك يا كريم؟»؛ لأجد نفسي أجيب متسرعًا: «لا شيء»؛
وأحاول ترك المكان أو تغيير الموضوع في محاولة للتأقلم على المستقبل بدونها.<br />
<br />
</span><span lang="AR-SA" style="color: #1d2129; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 22.0pt; mso-ascii-theme-font: minor-bidi; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-hansi-theme-font: minor-bidi;">كانت يدي مشلولة عن الكتابة، وعيني لا ترى إلا صورتها،
وصوتها يتردد في أذني، وكأني أصبحت أسيرها بعد الرحيل، كل حواسي تجمدت أمامها،
وعقلي لم يتوقف عن التأمل والتفكير والمحبة والتذكر.<br />
<br />
بعد ساعات من العمل الذي لم أستطع القيام به، جلست في الهواء الطلق هربًا من
العيون المتسائلة وأملًا في بعض الهواء المنعش الذي قد يحمل بين طياته فرجًا أطمح
له.<br />
<br />
تسللت يدي إلى هاتفي المحمول، ووجدتني أبحث في الصور الشخصية، ووجدتها في أول
صورة؛ أتذكر هذا اليوم الذي ارتديت فيه زيًا كلاسيكيًا نوعًا ما، واستمعنا لمطربنا
المفضل سويًا في مدينتها الجميلة التي ازدادت جمالًا بوجودها، تلك الصورة مر عليها
حوالي 5 أشهر، كيف لم ألتقط معها صورًا منذ ذلك الحين حتى اليوم؟ لو كنت أعلم أن
صورنا ستكون السبيل الوحيد لتذكرها لالتقطت كل دقيقة صورة.<br />
تذكرت المرة التالية لتلك الصورة، عندما سافرت لها لإنهاء الراحة الاختيارية التي
اخترناها هربًا من أزماتنا التي ظهرت مؤخرًا وعرقلت قصة حبنا، هذا اليوم لم نلتقط
صورًا وكأننا هربنا من توثيقه، ولكني يا حبيبتي لو كنت أعلم إنها ستكون الزيارة
الأخيرة حتمًا كنت سأتعلق بها حتى لا تنتهي.<br />
<br />
أعود إلى عملي بائسًا، ولا أستطع الجلوس لأكثر من نصف ساعة أمام شاشة الجهاز
المستفزة، أتذكر الليلة الماضية وقسوتها، كنت أنتظر أن تحديثيني وتقولي لي: «أرجوك
لا تتركني»؛ أعلم أنكِ تكرهين هذا الأسلوب وتعتبرين تلك الأماني ضغوطًا عليكي،
ولكني أبديت رغبة فراقنا بمنتهى العقل وكنت أتعشم في قلبك أن يكبلني ويوقفني
ويهديني.<br />
<br />
تفشل الأغاني التي تترد في أذني أن تخرجني من حالتي النفسية السيئة، بل أجد نفسي
أنسجم مع الحزن تدريجيًا مع كل كلمة: «حب، حياة، فراق، وحشتيني»، وكأن الكلمات
الأربعة لم يمثلوا أحد سواكِ، فأنتِ الحب الذي توّج الحياة وما أن لاح الفراق في
طريقنا حتى قلت بأعلى صوت وحشتيني.<br />
<br />
انتهى العمل، وعلى بعد خطوات من مقر عملي، تفاجئت باتصالات من زملاء العمل
يسألوني: «ماذا بك يا كريم؟»، ولا أستطع الإجابة، ولكني أكدت للجميع بأني حزين
وكأني لم أذق الحزن من قبل، وطالبتهم أن يطمئنوا، فأنا سأخرج من هذه الحالة
قريبًا.. لا أدري كيف ولكن حتمًا سأخرج.<br />
<br />
كنت أنظر للساعة كل فترة وكأني أرجو اليوم أن ينتهي، ولا أتذكر كيف انتهى.. ولكني
نمت.<br />
<br />
في اليوم التالي، استيقظت من النوم لا أنظر في هاتفي ولا أنتظرها، كنت على ما يرام
بعض الشيء، ولكن ما أن خرجت إلى العالم الخارجي حتى اكتشفت علتي، فأنا لن أستطيع
الاختباء بجرحي وسط الناس.. فجرحي مستمر لحين علاجه باقترابها مجددًا.<br />
<br />
في هذا اليوم كانت حفلة مطربنا المفضل، وكنت علقت عليها آمال الخروج من حالتي
النفسي السيئة، ولكن ما حدث كان العكس، فكل أغنيات تلك الحفلة كانت أسواط من لهيب
تجلد روحي وتوبخني وتذكرني بحلمي الذي لم يكتمل، وعمري الذي لن أتقاسمه معها.<br />
دموعي انهمرت على كل الأغنيات، حتى الأغاني الإيقاعية ذات الأنغام الفرحة لم تتمكن
من هزيمة الاختناق الذي تمكن مني، أتذكر هذه الأغنية التي رقصنا عليها سويًا،
وأنغام الطبلة التي كنا نعشقها، ودموعي تنهمر مع صقفات يداي اللاتي لم تتوقف على
الإطلاق، وكأني أضرب بيدي على وجهي تحسرًا على رحيلها.<br />
<br />
ما أن وقف المطرب الشاب على المسرح ليغني تتر المسلسل الذي طالما طالبتني
بمتابعته، حتى انغمرت في حالة بكاء شديدة جعلت البعض ينظرون لي ويتعجبون من
تأثري..<br />
كنت أسمع كوبليه: «واللهِ فراق الحبايب مُر يوجعني»؛ وكأني أتذوق مرارة هذا الفراق
وأشتاق لهذه الحبيبة دونًا عن كل الحبايب.<br />
<br />
توجهت إلى منزلي، وأنا أتأمل في صورها، وجدتني في مواجهة صديقي المُقرب الذي
سألني: «هل حدثتك؟»<br />
- قلت له: «لا.. ولكنها إذا قالت لي عود
سأعود بدون تفكير».<br />
- إذن لماذا لا تعود من الآن؟<br />
- لأني موجوع، واكتفيت من أوجاعها.<br />
- برأيك من المخطئ؟<br />
- لا أحاول أن أبحث عن جاني ومجني عليه، فهي حالة عاملة لا أستطيع التعايش معها.<br />
- ولكنك تعايشت وحلمت وبدأت تخطو خطواتك نحو الاستقرار.. لماذا لا تكمل؟<br />
- لأني فشلت.. فمنذ شعوري بأني لست الأجمل في عينها وأنا أعتبر نفسي فشلت، ومنذ
حِدة حديثها المستحدثة عليّ أعتبر نفسي فشلت، ومنذ وجدنا راحتنا في الغياب اعتبرت
نفسي فشلت، ومنذ سألتها: "هل تريدي الفراق.. فردت (لا أعلم)" أدركت
حينها أني فشلت.<br />
<br />
سأكمل في طريق الفراق يا عزيزتي..<br />
سأكمل طالما لم تجدِ راحتك معي ولم أجد طموحاتي فيكِ..<br />
سأرحل حتى لا أحملك ما لا طاقة لكِ به، وحتى أكون على سجيتي في التعامل لا أرتدي
الوجوه أو أتجمّل أمامك..<br />
سأرحل حتى أتخلص من شعور الذنب تجاهك بشأن الأعباء التي ألقيتها على روحك..<br />
سأرحل حتى أتخلص من هاجس الشك الذي ظل يساورني منذ أن بعدنا تدريجيا..<br />
سأرحل حتى لا أضعك في محل مقارنة مع من حولي وأجدك خاسرة..<br />
سأرحل حتى لا أُشعِرك بأنك أقل من طموحاتي..<br />
سأرحل حتى لا تتحسري على عمرك الذي أهدرتيه معي، وتستمعي بكل لحظة في عمرك مع من
يشبهونك في الاهتمامات.<br />
سأرحل حتى لا أشك أنكِ قد تحبين غيري.<br />
سأرحل.. لأنك لستِ على يقين بأنك تريدين استكمال طريقيك معي.<br />
سأرحل.. وواللهِ فراق الحبايب مُر يوجعني.<br />
<br />
اليوم أنا أفضل مما كنت، ولا أعلم هل سأتحسن أم ستسوء حالتي، ولكن حتمًا سأكمل
طريقي.. وأتمنى لكِ حياة رحيمة.<br />
<br />
أعشقك.. ولن أندم على كل دمعة انهمرت حزنا على فراقك.<br />
<br />
لنا الله في بقية ساعات الفراق.</span><span dir="LTR" style="color: #1d2129; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 22.0pt; mso-ascii-theme-font: minor-bidi; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-hansi-theme-font: minor-bidi;"><o:p></o:p></span></div>
</div>
كريم البكريhttp://www.blogger.com/profile/00658267577418553596noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2087296637459007407.post-34635762801021739572017-04-30T14:46:00.002-07:002017-04-30T14:46:43.840-07:00يرضي مين ده يا رب؟<div dir="rtl" style="text-align: right;" trbidi="on">
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; unicode-bidi: embed;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-EG" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 22.0pt; line-height: 115%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: AR-EG; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><b>
كان يومًا تحالفت فيه كافة الظروف حتى تعطلني، اشتقت لنهايته وكأني أتبرع به لقسم
الأيام المهدرة في العمر، لم أكن راضيًا عن شيء فيه، كنت أشتاق للجلوس وحيدًا
والنوم كأهل الكهف.</b>
<br />
وما أن رأيت الساعة أمامي تعلنها الثانية عشر والنصف بعد منتصف الليل، حتى قمت
مسرعًا ألحق بآخر قطارات مترو الأنفاق، هذا القطار المستفز الذي يقف في كل محطة
دقائق عديدة، أسمع فيها الإذاعة تناشد الركاب سرعة التوجه إلى الرصيف؛ من أجل
اللحاق بآخر قطار.<br />
<br />
كنت مجبرًا على هذا الخيار، فلسوء الحظ نسيت محفظة نقودي اليوم في المنزل، ولا
أمتلك سوى بعض العملات المعدنية التي لن تساعدني في استقلال تاكسي؛ ما زاد من سرعة
خطواتي المتجهة إلى مترو الأنفاق.<br />
<br />
انتظرت القطار الأخير، وأنا أتساءل بيني وبين نفسي: «متى ينهي قطار العمر رحلته؟
لا أتذكر المحطة السعيدة في حياتي، فقطار عمري يعشق التوقف في المحطات الكئيبة،
مللت صخب هذه الحياة وهربت منها إلى وحدتي وعزلتي التي كرهتني، وهؤلاء الذين أشتاق
لهم لا أعلم أين أجدهم ولماذا أخذّتهم الحياة وتركتني وحيدًا مغتربًا رغم كوني لست
في غربة!<br />
<br />
تتغير الأغاني التي أسمعها في أذني ولكني لا أعطيها اهتمامًا، سمعت كل الأغاني
ولكنها فشلت في إعادتي لنفسي، فقدَت الكلمات قيمتها في نظري، فكلمات البهجة
والموسيقى الصاخبة فشلت في إدخال أي سرور على نفسي مؤخرًا، ولا أستخدمها سوى في
نغمة المنبه حتى أستطيع أن أستيقظ وأذهب إلى عملي وأدور في دائرة الحياة المؤلمة
من أجل بضع جنيهات فشلت هي الأخرى في جلب أي سعادة حقيقية إلى روحي.<br />
<br />
أنظر إلى قُضبيّ قطار مترو الأنفاق، يذكراني بكل شيء كنت أريد أن أصل إليه وظل
ماشيًا جانبي لا أستطيع أن أمد يدي وأنتزعه رغمًا عن الدنيا.. كثيرة هي تلك
الأشياء التي لم أحصل عليها، كنت دائمًا أقول لنفسي ليس كل ما نتمناه ندركه ونحصل
عليه، وأحيانًا أخرى كنت أرد على نفسي وأقول: «ده من خيبتي».<br />
<br />
ويبقى السؤال الذي لم أستطع الإجابة عليه، هل الأقدار بيدي أم بيد خالقها؟ وهل كل
ما أتمناه يجب أن أحصل عليه؟ ولماذا أبذل قصارى الجهد ولا يحالفني الحظ؟ ولماذا
حرية الاختيار لا تكون سوى في الأذى فقط؟!<br />
<br />
أخيرًا قطع المترو حبل أفكاري الذي يكاد يخنقني كلما بقيت وحيدًا، دخلت إلى عربة
المترو التي كانت فارغة سوى من القليلين، جلست وتأملّت في وجوه الجميع؛ وجدت نفسي
أصغرهم سنًا، وربما جميعهم يحسدونني على فترة الشباب، تلك المرحلة التي تحولت إلى
لعنة تشبه صراع البقاء على قيد الحياة، جميعنا أصبحنًا كالثور المربوط في الساقية
يلف ويلف وهو معصوب العينين، لا يرى سوى السواد ويضطر أن يكمل مسيرته التي لا يعلم
لها متى ستتوقف، للأسف نستحق الشفقة لا الحسد.<br />
<br />
هربت من التفكير المتمكن مني إلى مقالات جريدتي المفضلة، والتي أحملها في يدي
دومًا في هذه المواصلات العامة، ورفعت مستوى الأغاني وانتظرت الوصول إلى محطة
«السادات» حتى أترك القطار واستقل واحدًا آخر.<br />
<br />
في أول محطة، ركبت طفلة صغيرة لا تتجاوز السنوات الست، ترتدي عباية مزرقشة لا
تناسب سنها إطلاقًا، ويبدو عليها الإرهاق، ركبت وجلست أمامي إلى جانب أحد الركاب، توقعت
أنها إحدى المتسولات وتذكرت «داليا».. الطفلة التي وجدتها تبيع المناديل في محطة
القطار، وظلت عالقة بذهني أبحث عنها وعن ضحكاتها حتى فشلت في إيجاد حل لحياتها
فتناسيتها تدريجيًا.<br />
<br />
رفعت صوت الموسيقى أكثر واكثر، وقلت لنفسي: «أسمع الأغاني أحسن ما أسمع توسلات
كاذبة منها أو من أهلها الذين حتمًا سيظهرون الآن»، ولكنهم لم يظهروا بل وجدتها لا
تبيع المناديل ولكن تتحدث مع الشخص الجالس بجانبها ثم الرجل نظر لي وتحدث.<br />
<br />
أوقفت الأغاني وانتبهت له عندما قال: «عاوزة تروح المنيب»، قلت له: «لازم تركب
الخط التاني مش ده، ومش عارف الخط التاني قفل ولا لسه؟»، فتدخل ثالث وقال: «انزلي
يا حبيبتي المحطة الجاية، ولفي عند الرصيف التاني واركبي، واوعي تعدي القضيب اطلعي
من ع السلم».<br />
<br />
كان القطار يدخل المحطة بينما الرجل لم ينه حديثه، نظرت على الرصيف المقابل ووجدت
عدة أشخاص عليه؛ ما يعني عدم مجيء القطار الأخير حتى الآن، وتمنيت من كل قلبي أن
تلحق تلك البريئة بقطارها حتى تذهب إلى ملاذها البائس المحتوم، وقف القطار في
المحطة ونزلت الطفلة وجدتها تجري ناحية السلم وتنادي على شخص مجهول وتقول: «والنبي
يا عم أروح المنيب منين».<br />
<br />
كم تمنيت أن أنزل خلفها وأوصلها حتى محطتها، ولكن ما معي من مال لن يساعدني في
العودة إلى منزلي متأخرًا، ملعونة هي تلك الظروف التي سلبت منك طفولتك، لم أعلم هل
هي جائعة؟ وهل تعرف الطريق إلى بيتها؟ وهل لها بيت وأسرة أم يسيطر عليها مجموعة من
البلطجية ويسروحنها؟ هل هي من تلك العاصمة المزدحمة أم من بلدة أخرى؟ هل هي بأمان؟<br />
<br />
نزلت الطفلة وتركتنا نتبادل النظرات مستنكرين ما حدث، حتى كسر شخص الصمت وقال:
«حسبنا الله ونعم الوكيل.. بلد إيه دي بس.. يرضي مين ده يارب».<br />
<br />
وحتى وصلت منزلي.. وحتى اللحظة التي أكتب فيها تلك الكلمات.. أتذكر تلك البريئة
التي سكنّت روحي وأتساءل: «يرضي مين ده يا رب؟»<o:p></o:p></span></div>
</div>
كريم البكريhttp://www.blogger.com/profile/00658267577418553596noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2087296637459007407.post-70151045341921672882017-04-05T19:25:00.002-07:002017-04-05T19:25:34.880-07:00ربما وجدها في الأحلام<div dir="rtl" style="text-align: right;" trbidi="on">
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; unicode-bidi: embed;">
<b><span style="font-family: Arial, sans-serif; font-size: 22pt;"> </span><span style="font-family: Arial, sans-serif; font-size: 22pt;">«الوحدة»..
ظلام عظيم امتد إلى جذور روحه، تمكّن من كل شيء داخله حتى أماته.</span></b></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-EG" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 22.0pt; line-height: 115%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: AR-EG; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><b>
أماته، رغم تلك الأنفاس الباردة، الشهيق الممل والزفير الذي لا جدوى منه.</b><br />
<!--[if !supportLineBreakNewLine]--><br />
<!--[endif]--><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-EG" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 22.0pt; line-height: 115%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: AR-EG; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">فقدت الحياة
رونقها ومذاقها منذ غابت، فالغائبة كانت روحه التي شاركته كل خطواته، وانفردت بلقب
«أول» كل شيء، حتى أصبحت أول غياب وأول رحيل وأول موت.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-EG" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 22.0pt; line-height: 115%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: AR-EG; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><br />
كان لواقع كلمة «الموت» أثرًا مخيفًا على مسامعه، كان يخشى الموت رغم ثقته في
السماء التي لن تخذل عشمه، وكان دائمًا يصلي ويقول: «اللهم إني عشمان.. ومن خير
منك أتعشم فيه يا مولاي؟»، ولكنه تمنى تأخر الموت حتى يأكل إلى أن يشتاق لشعور
الجوع، ويشرب كثيرًا حتى يقهر هزيمة الظمأ، ويحبها حتى يتعلم الرسم ويرسمها على كل
جدران منزله، ويعانقها العناق الحاني الطويل الذي يغنيه عن كل شيء، فيقرر الموت
بين أحضانها.<br />
ولكن فقد الموت هيبته منذ أن قررت هي الرحيل ووجد نفسه وحيدًا عاجزًا لا يملك سوى
الدموع والذكرى، حينها فقط علم معنى الموت رغم الحياة.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-EG" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 22.0pt; line-height: 115%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: AR-EG; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><br />
ظن أن حياته ستستمر بعد رحيلها، ولكن اكتشف أن عقارب الساعة لا تحمل في حركاتها
حياة، بل أدَمن التأمل في صوتها الرتيب، وظل ينظر لها وهو جالسًا على مقعده
المفضل، يضع قدمه فوق الأخرى، يتخيل ملامحه بعد سنوات وقد تجعدت ملامح وجهه، وسقط
شعره بالكامل، وانحنى ظهره قليلا، وتغير كل شيء فيه إلا قلبه الذي لن يصيبه الشيب
أبدًا.<br />
<br />
يبدأ يومه دائمًا بتذكرها، بعد أن يستيقظ على يوم جديد هي ليست معه فيه، يتحرك
بخطى ثقيلة ويستمع إلى الموسيقى المفضلة لديهما، ويتحرك نحو حمامه ومطبخه ويحضر
فطوره البسيط ويأكل على أنغام أغنياتها المفضلة، ويتساءل: «هل لازالت تسمع تلك
الأغنيات؟ أم قطعت صلتها بكل ما يذكرها بي؟ أم تسمعها وتفكر في شيء آخر؟ أم لم تعد
تسمع من الأساس مثلما لم تسمع توسلاته قديمًا؟».<br />
وكالمعتاد لا يشغل باله بالبحث عن إجابة للاستفهامات المؤلمة، فهو يرفع شعار «لا
أعباء إضافية»، والعبء الأكبر يتمكن منه ويلتهمه تدريجيًا، فأيًا كانت الإجابات؛
الحقيقة الواقعة أنها ليست معه الآن.<br />
<br />
وما أن ينتهي من تناول وجبته الصباحية، يحضّر قهوته المفضلة، ويتذكر كم كانت تطمح
دائمًا أن تعد له القهوة، ربما تذوق قهوتها من قبل وخيبت توقعاته لكنه ابتسم وقال:
«لا بأس.. حتمًا سيأتي يومًا تتقنها».<br />
يرتشف قهوته أثناء قراءة الجريدة الصباحية وتصفح كتابه الذي يقرأه هذه الأيام، وعادة
ما كان يرجع إلى كتبه التي أنهاها ليعيد تصفحها مرة أخرى، ويتخيلها تمسك الكتاب
ذاته وتقرأ سطوره بصوتها السريع ذو النبرة المنخفضة؛ يتأملها فلا يسمع سوى همهات،
ويرى شفاه لم يخلق الله لأنثى مثلها، وقبضة يد تحكم على مقبض المقعد مثلما أحكمت صاحبتها
على قلبه.<br />
يقرأ ويقرأ ويندمج في القراءة ومع كل حديث لأبطال الرواية تظهر صورتها على صفحات
الكتاب، يتخيلها ما إذا كانت في هذا الموقف ماذا ستقول، هل ستضحك ضحكتها البريئة
التي طالما سكنت وجهها؟ أم ستنفعل هذا الانفعال الكاذب الزائل بعد ثوان؟ أم كالعادة
ستطبق على شفتيها وتتحمل مزيدًا من الأعباء؟ أم ستنهار وتبكي وتزرف دموعًا لن
يستطيع مقاومتها فيجذبها إلى حضنه رغمًا عن الكل والعيون.<br />
يعلم أنها لم تعد تبكي كما كانت قديمًا، كثيرًا ما أشفق عليها من هذا التحول؛
البكاء رحمة تحرم نفسها منها، وما الغريب؟ فهي التي لم ترحم نفسها دومًا.. ولكنها
رحمت الكل.<br />
يعلم أيضًا أنها إذا بكت لن تبكي بين أحضانه، لن يضع يده بين خصلات شعرها ويمرر
يده الأخرى على وجهها تمسح دموعها، وسرعان ما يزيل هموم التفكير الذي يطارده عن
أذهانه، ويتمنى لها الخير فقط.. يتمنى أن تبكي إذا اشتاقت.. يتمنى أن ترحم نفسها
مثلما شملته قديمًا برحمتها.<br />
<br />
يستعد للذهاب إلى عمله، هذا المسرح الذي يصعد عليه لمدة 10 ساعات يوميًا يؤدي دور
الموظف، يتناسى دائمًا التفكير فيها، ولا يشتهي أيًا من النساء الموجودات حوله،
وكأنها في غيابها أشبعته عنهن جميعًا مثلما أشبعته عن كل شيء في وجودها، يصدر
الأوامر ويوزع ابتسامات المحاباة ويرفع صوته ليتقمص دور القاسي المسيطر، وينظر
كثيرًا في ساعته وكأنه سأم الهروب منها، ويتمنى العودة سريعًا إلى شعور الوحدة
الذي ينتظره؛ حتى يعاود التفكير فيها مجددًا وتذكرهها بكل آيات الخير والمحبة
والجمال.<br />
<br />
يرتدي سماعات الأذن، ويغادر عمله، ويستمع إلى قصائد شعرية كررها على مسامعها مرارا
وتكرارا، ويُشهد الله دومًا أنها أحبت الشعر من أجله، مثلما أحب هو الدنيا القاسية
عليه من أجلها.<br />
<br />
يعود إلى منزله، يرتمي بحضن الوحدة مجددًا، ويعتمد على أقل قدر من الإضاءة، ويقلب
قليلًا في كتاب الصباح، ثم ينظر إلى التلفاز ويعاهد نفسه أن يفتحه غدًا ليعلم
«ماذا حدث في البلد؟»، ولكن الغد لم يأت مثل الغد الذي تعاهدا فيه سويًا على
اللقاء والعودة والتقارب مجددًا رغم الصعاب والظروف، ولم يأت أيضا.<br />
<br />
يتجه إلى حجرته الخاصة، ويمسك بألبوم صورها الذي اعتاد على تصفحه دائمًا في نهاية
الأسبوع، وكأنه يمثل «موعدًا غراميًا» معها يكافئ به نفسه بعد عناء الغياب والحياة
لأسبوع كامل بدونها، ينظر إلى صورها القديمة والتي يعيد طباعتها كل فترة حتى يبث
الروح مجددًا في نفس ألبوم الذكرى المقدس، وكأنه يصبّر نفسه بالقليل من الصور التي
قد تحمل معها قليلًا من الآمال.<br />
<!--[if !supportLineBreakNewLine]--><br />
<!--[endif]--><o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-EG" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 22.0pt; line-height: 115%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: AR-EG; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">لم يعد يعلم هل
يلعن الذكرى أم يقدسها؟ يقرأ خطاباتها السابقة، ويجتهد من أجل استعادة نبرة صوتها،
ويغلبه البكاء دومًا، فيبكي كما لم يكن يظن نفسه باكيًا، يبكي السنون التي مضت،
والفراق الذي حكم، والوحدة التي يعيشها، والعمر الذي لا يعلم كيف يمضي وهي ليست
معه.<br />
يبكي الغياب الذي احتل حياته، ويبكى الألوان الباهتة التي خيمت على كل شيء حوله،
ويبكي الأهل والأصدقاء والرفاق الذين لم يتمكنوا من قلبه ويجبروه على التصبر أو
النسيان.<br />
يبكي كل الطرق التي قُطعت، والأبواب التي أوصدت، والأشعار التي لم تكتمل، والأحلام
التي لم تتحقق، والمواعيد التي لم تأت بعد.<br />
يبكي صوتها الذي افتقده، وأخبارها التي انقطعت عنه.<br />
يبكي الحلم الذي اضطر آسفًا مرغمًا على قطع شرايينه وظل يشاهده يتألم وينزف ويغرق
في دمه حتى لفظ أنفاسه الأخيرة، ثم بكى حزنًا على رحيله!<br />
يبكي ويبكي ويبكي، وكأن البكاء هو آخر قربان يمتلك تقديمه لها في الغياب.<br />
يبكي، حتى يغلبه النعاس ويقول لنفسه: «قد تأتي غدًا»، ويرد شبح الوحدة على آماله: وماذا
لو لن تأتي أبدًا؟<br />
فلا يجد إجابة.. ويخلد إلى نومه، ربما وجدها في الأحلام.<o:p></o:p></span></div>
</div>
كريم البكريhttp://www.blogger.com/profile/00658267577418553596noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2087296637459007407.post-65890653525696721992017-01-31T14:32:00.003-08:002017-01-31T14:32:51.724-08:00كيف تكمل الكناريا «زقزقاتها» بعد رحيل سيد حجاب؟<div dir="rtl" style="text-align: right;" trbidi="on">
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-EG" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 22.0pt; line-height: 115%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-language: AR-EG; mso-hansi-font-family: Calibri;"><br />
<!--[endif]--></span><span lang="AR-EG" style="color: red; font-family: "Arial","sans-serif"; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-language: AR-EG; mso-hansi-font-family: Calibri;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; unicode-bidi: embed;">
<b><span lang="AR-EG" style="color: red; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 16.0pt; line-height: 115%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-language: AR-EG; mso-hansi-font-family: Calibri;">رفض أن تتحول مصر إلى «وسية» وسهر معنا «ليالي
الحلمية» وحذرنا من الدنيا الغرورة<br />
رحل سيد حجاب عاشق «حلوة الحلوات»<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-EG" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 22.0pt; line-height: 115%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-language: AR-EG; mso-hansi-font-family: Calibri;"><br />كريم البكري<br />
<br />
ها هي الحياة، تجبرنا على وداع أحد باعثي الأمل، وأصحاب الحكمة.. الرجل الذي عاش
مواجها الطوفان، ورفض أن تتحول مصر إلى وسية، وسهر معنا ليالي الحلمية، وحذرنا من
الدنيا الغرورة، مات سيد حجاب ونحن مازلنا ندُق بوابة الحياة بالايدين، مات سيد
حجاب، وكيف تكمل الكناريا «زقزقاتها» بعد رحيله؟<br />
<br />
طالما تمنيت أن يطيل الله في عمر الشاعر سيد حجاب؛ حتى يحظى بالتقدير المناسب له،
ونحظى نحن بمزيد من كلماته التي شكّلت وجدان جيلا كاملا اجتمع أمام التلفزيون لا
فقط ليشاهد مسلسله المفضل، ولكن ليستمع إلى كلمات سيد حجاب في كل بداية ونهاية.<br />
<br />
مات سيد حجاب زاهدا، لم يكن من هواة الظهور الإعلامي أو الجوائز الكاذبة، لم يكن
ساعيا لمنصب أو متاجرا بكلماته، لم يستسلم للتشاؤم أو الحزن، ولم ينضم لزمرة لاعني
الزمن، بل نسج من كلماته ثوبا دافئا حكيما كلما ارتديناه اشتممنا رائحة مصر،
وتعجبنا من فلسفته الخاصة، ورددنا كلمات أغنياته مثلما نردد الأمثال الشعبية.. مات
سيد حجاب بعدما أوجز وأنجز ورسّخ كلماته داخلنا.<br />
<br />
أسس «حجاب» مدرسته الخاصة في الكتابة، المستندة على بساطة المواطن المصري، والمستنتجة
من أوجاعه وهمومه، والراغبة في الطبطبة على قلبه.<br />
حذرنا من السواد والطمع والعناد، وأرشدنا لطريق الرضا، ووقف في وجه الزمان سائلا:
ليه مسيبتناش أبرياء؟<br />
وكرر نداؤه في مسلسل «الوسية»، فنحن من «جينا إلى الحياة زي النبات أبرياء – لا
رضعنا كدب ولا اتفطمنا رياء - طب ليه رمانا السيف على الزيف؟ وكِيف نواجهه غير
بالصدق والكبرياء»، مات سيد حجاب ونحن لازلنا نبحث عن الصدق والكبرياء.<br />
وأوصانا بالمحبة في مسلسل «الشهد والدموع» فقال: «المحبة تفجر الروح فـ الجماد –
وبمحبة قلبي هقدر ع الليالي» تلك المحبة التي لم يبخل بها العظيم، وجدناها واضحة
جلية في كلماته، ونظراته الصادقة، ونبرة صوته المنخفضة، ووجهه المحمل بهموم غلبتها
الابتسامة دائما وأبدا.<br />
لم يكن مجرد شاعر يقدم كلاما مقفيا، ولكنه كان صديقا للقارئ، خاطب شيئا داخلنا
جميعا، ورسم على وجهنا ابتسامة، وأجبر العين على البكاء تأثرا به وحزنا على رحيله،
ومثلما صادقنا أوصانا على الأصدقاء عندما قال: «آدي يدي مد يدك – يا صديقي قلبي
ودّك – ده انت بعد الأهل أهلي – وإن في يوم قلبك ندهلي – هتلاقيني بقلبي عندك – يا
صديقي مد يدك»، فكانت دائما يده تنتشلنا من بحار الأحزان، وأشعاره ترافقنا في كل
الدروب.<br />
ولم يتعال على القارئ، بل ألقى له دومًا بحبال الأمل والتفاؤل، وقدم له روشته
العلاج من الخداع، فكتب: «يااللي اكتشفت إن انت عشت في خداع – وإن ماضي العمر ع
الفاضي ضاع – إياك تقول "ملّيت يا دنيا وداع" – ليل الجراح راح –
والصباح بعدين وكلنا شاهدين».<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-EG" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 22.0pt; line-height: 115%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-language: AR-EG; mso-hansi-font-family: Calibri;">سيد حجاب كان مصريا حتى النخاع، ومحبا لوطنه ولثورته
ولشعبه، وتغزّل في مصر الصبية الجميلة، ووضع يده على مواطن جمال غائبة عن أعيننا، لم
ترصدها سوى بصيرته.<br />
<br />
وافتخر بوطنيته ومصريته وعشقه لتراب البلد، وكان حبه للوطن «طوق نجاة لولاه يضيع
قلب المُحب الوديع»، ويجهر بعشقه للبلد ويصرخ: «يا حلوة يا بلدنا يا نيل سلسبيل –
بحُبك انتِ رفعنا راسنا لفوق».<br />
<br />
رحل سيد حجاب عاشق «حلوة الحلوات»، المتأمل في «الوادي والبوادي والبحور والقصور
والمواني»، والحالم بـ«دنيا تانية ومصر جنة»، مات من «يطوي الأنين بالحنين».<br />
<br />
عاش سيد حجاب شاعرا على باب الله والوطن والناس، ومات مرحوما من الله منتميًا إلى
الوطن معشوقًا من الناس، ها هي مركب العمر ترسي بالكاتب العظيم الذي قال: «مين
وابن مين؟ الحياة ميهماش أصلك – أصلك بفعلك تواصل فعله ويواصلك»، مات بأفعاله التي
ستظل حية، وقصائده التي ستبقى نقاطا مضيئة لا فقط لجيل جديد من الشعراء، لكن
لأجيال سترتوي من حكمة وإنسانية سيد حجاب.<o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-EG" style="background: white; color: #1d2129; font-family: "Helvetica","sans-serif"; font-size: 18.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: AR-EG;">«</span><span lang="AR-SA" style="background: white; color: #1d2129; font-family: "Helvetica","sans-serif"; font-size: 18.0pt; line-height: 115%;">وينفلت من بين ايدينا الزمان</span><span lang="AR-SA" style="color: #1d2129; font-family: "Helvetica","sans-serif"; font-size: 18.0pt; line-height: 115%;"> - <span style="background: white;">كأنه سَحبة قوس فى أوتار كمان -
وتنفطر الأيام.. عقود كهرمان - يتفرفط النور.. والحنان.. والأمان»، وها هو الزمان
ينفلت من ايدينا، ونودع عقد الكهرمان، الذي طالما نشر بيننا النور والحنان
والأمان.. يا بخت الموت بيك يا عم حجاب.</span></span><span dir="LTR" style="font-size: 48.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: AR-EG;"><o:p></o:p></span></div>
</div>
كريم البكريhttp://www.blogger.com/profile/00658267577418553596noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2087296637459007407.post-33724067889013028432016-11-04T16:36:00.004-07:002016-11-04T17:02:28.586-07:0072 ساعة نقاهة<div dir="rtl" style="text-align: right;" trbidi="on">
<div align="center" class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: center; unicode-bidi: embed;">
<b><span dir="RTL"></span><br /></b></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-EG" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 20.0pt; line-height: 115%;"><b>لم أكن أعلم في هذا الظلام الدامس أنكِ لن تكونِ النور..<br />
لم أكن أعلم في هذه الوحدة القاسية أنكِ لن تكونِ الوَنَس..<br />
لم أكن أعلم أني عليّ الخروج من بحر الأحزان دون أن تكونِ طوق نجاتي..<br />
لم أكن أعلم في هذه اللحظة.. أنكِ لستِ من حقي.</b><br />
<br />
عزيزتي.. <br />
الظروف قاسية، والدموع لم تعد دواء، والبكاء أصبح بديلا لمكالماتك الليلية، ها أنا
ذا أجلس في ظلام غرفتي، أستمع لموسيقى موتسارت وأرى هموم الدنيا أمام عيناي،
أتذكر كل ما لا يجب تذكره في هذه الحين، لقد تمّلك الحزن مني، وسكن الهم بين
ضلوعي، وشعرت أني أتنفس بصعوبة، وتركت الدمع يأخذ طريقه ومصيره دون محاولة
تجفيفه..<br />
<span style="color: red;"><br />
ليا مين غيرك يا قلبي ليا مين؟</span><br />
<br />
كنت تائها وأريدك دليلي، كنت مريضا وأريدك طبيبي، كنت محتاج وأريدك حاجتي.. كنت
أنا ولم تكنِ أنتِ <br />
<br />
تراكمت أمام عيناي المآسِ، ونبرة صوتك المميزة تتردد في أذناي، تذكرت لقاءنا سويًا
عندما ألقيت برأسي على صدرك، وظللت صامتا متشبثا بكِ.. تذكرت يداكي التي أحاطت بي
وداعبت خصلات شعري.. تذكرت نبضات قلبك التي طمأنتني كأنها تنبض داخلي.. تذكرت
همساتك وأنتِ تقولين: «مالك يا حبيبي».<br />
<br />
تذكرت قبلاتك الرقيقة على يدي، وعِناقنا الذي عجز الوقت عن معرفة مدته، وعجزت
الكلمات عن كشف براعته، وعجزت أنفسنا عن التخلي عنه.<br />
<br />
تذكرتك يا ملاذي.. تذكرتك رغم أني سبب بُعدك وحزنك.. تذكرتك وأنا الذي طالبتك
بالابتعاد.. تذكرتك وأنا من تركت الظروف تقصيكي خارج حياتي، تذكرتك وتذكرت كم أنتِ
عظيمة وراقية.<br />
<br />
لم أتردد في المسك بهاتفي المحمول، والاتصال بكِ.. 11 رقما تحمل أملا في الخروج من
النفق المظلم الكئيب.. سأخبرك يا حبيبتي عن كل شيء.. سأشكو لكِ الدنيا، سألعنها
تلك الظروف التي أبعدتني عنك.. سأوبخ نفسي مرارا وتكرارا وأطلب السماح، وأنتِ
بالطبع ستسامحين مثلما اعتدتك.<br />
<br />
«لا يوجد رد».. لن أيأس، فهذه هي القشة التي أتعلق بها، ولكن مجددا «لا يوجد رد»،
سأحاول مجددا ثم مجددا وحتمًا سترد.<br />
<br />
ها هو صوتها يطمئني.. أنا لست وحدي في عالمي الكئيب، أخيرًا أشعر أني لازلت على
قيد الحياة.. <br />
</span><b><span lang="AR-EG" style="color: red; font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%;">
</span></b><b><span lang="AR-EG" style="color: red; font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">(وفي وسط موجة غضب.. رمالي نجمة وطوق)
أنغام – في الركن البعيد الهادي</span></b><span lang="AR-EG" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 20.0pt; line-height: 115%;"><br />
- ألو<br />
- أزيك عاملة ايه؟<br />
- الحمد لله ازيك يا كريم<br />
لم أستطع الرد.. إنني لست بخير يا صديقتي، أعلم أنكِ لستِ من حقي الآن، وها أنا
أختلس المكالمة وكأني أختلس شيئا ليس من حقي، أعلم أنكِ ربما تكونين ملكًا لغيري
الآن، ولكني لست بخير.. حبيبك محتاجلك طمنيه.. <br />
لم أستطع تحمّيلها بما ليس لها طاقة به.. قلت بكل ثقة وسرعة:<br />
- أنا كويس الحمد لله.. انتِ عاملة ايه؟ <br />
- ردت باقتضاب وغضب شديدين: كويسة الحمد لله<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-EG" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 20.0pt; line-height: 115%;">- قلت لها بارتباك: أنا بكلمك أسلم عليكي علشان....
(وقمت بسرد كلمات لا أتذكرها) لقد خشيت تحميلها بآهاتي وأوجاعي..<br />
لم أستطع جرحها بأوجاعي، فهي لن تشمت فيّ ولن تتشفى في ضعفي، ولكنها ستشعر
باحتياجي لها ولن تبخل عليّ، لكني أخشى عليها من الوجع، كفى ما سببته لها من
أوجاع..<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-EG" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 20.0pt; line-height: 115%;">- ردت بثقة: «ربنا يوفقك يا كريم»<br />
وكأنها تدعو لي بالتوفيق في حياتي دونها، ولكن أي توفيق يا جميلتي سيلازمني بدونك؟
فأنتِ التوفيق والرحمة والمحبة والعالم بأسره.<br />
<br />
لم أجد كلاما أقوله بعد الثوانِ المعدودات التي تحدثنا فيها سويا، وسرعان ما بحثت
عن أي مدخل للكلام، كي أمد في عمر راحتي دقائق إضافية.. أريدها.. أريد أن أبكي
وأرتمي بأحضانها.. أريدها وأريد كل ما فيها.. أريدها وأريد كل تفاصيلها.. أريد
صوتها الحنون، أريد دموعها الصادقة التي تغسل روحي من الداخل، وكلماتها الطيبة
التي تطيب جروحي الداخلية، أريد سماع صوت أنفاسها البطيئة الواثقة المستشهدة بكل
خير جمعنا في يوم ما.. أريدك يا حبيبتي.<br />
<br />
قلت لها: ليه لما بكلمك مش بتردي؟ <br />
لترد بمنتهى القوة: «كان الموبيل في ايدي لكني مردتش، مش عاوزة أتكلم معاك».<br />
<br />
ها هو الأمل الأخير ينتهي.. ها هو شريان العطف ينزف القطرات الأخيرة في دمائه، والألم
يقترب لي حاملا سوطه ولهيبه.. لن أعاتبها، فقلبي لن يتحمل المزيد..<br />
<br />
قلت لها في تصبر: «حقك.. انتِ مش بتاعي.. حقك وأنا اللي عملت فينا كده.. حقك..
وشكرا واسف اني اتصلت».<br />
برقتها المعهودة شعرت في صوتي بنبرة كتمان البكاء لتسأل: «انت كويس؟»<br />
وأرد بثقة كاذبة: «كويس جدًا.. ولكن؟»<br />
وهنا خانتني دموعي، وانهمرت، رافضة التماسك أكثر من ذلك..<br />
لأكمل حديثي باكيا: «أنا حرمت نفسي منك»<br />
وها هي ترد قائلة: «كريم انا بتعب لما بنتكلم، ربنا مصبرني في بعادك، ومقويني في
الحياة من بعدك.. مش عاوزة أسمع صوتك كده».<br />
أنهيت المكالمة سريعا مرددًا: «ولا يهمك.. أنا تمام جدًا.. المهم خلي بالك من
نفسك، ومش هتصل تاني.. صدقيني مش هتصل تاني»، وأغلقت الخط بعد تبادل السلام
السريع، وأنا أكررها لنفسي «صدقيني مش هتصل تاني».<br />
<br />
<br />
الدنيا تمارس هوايتها المفضلة في إعادة المشاهد مرة أخرى ولكن مع تغيير الأبطال،
فهي من بكت كثيرًا وأنا من كنت أمسك الهاتف ولا أرد على اتصالاتها، واليوم أنا
أبكي وحدي وهي كما تقول «مرتاحة من غير مكالماتي».<br />
<br />
وانتهت المكالمة، وكلماتك تتردد في أذناي، لم أجد لنفسي ملجأ سوى النوم.. نمت
ودعوت الله كثيرًا ألا أحلم بها.. <br />
<br />
<b><span style="color: #00b050;">24 ساعة.. الأولى</span></b><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-EG" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 20.0pt; line-height: 115%;">نمت كثيرا، ولم أحلم بها، ولكن هذا لم يمنعني من تذكر
كلماتها المؤلمة، وتوبيخ نفسي كثيرًا لما فعلته في حقها، استيقظت من نومي التعيس،
محاولا عدم التفكير فيها.. ولكني فشلت<br />
فالحنين تمكّن ومارس سلطته عليّ، وسخّر كل ما داخلي من مشاعر لخدمة أغراضه
والتفكير فيها.<br />
تحركت إلى صندوق ذكرياتي الذي أحتفظ فيه بكل خطاباتها السابقة، وبعض القصائد التي
كتبتها في حبها، والهدايا التذكارية التي تعاهدنا في الماضي على اصطحابها إلى
منزلنا وعدم التفريط فيها إلى الأبد.. وأمسكت ببعض أوراق.. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-EG" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 20.0pt; line-height: 115%;"><br />
</span><b><span lang="AR-EG" style="color: #0070c0; font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%;">الورقة الأولى</span></b><span lang="AR-EG" style="color: #0070c0; font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 20.0pt; line-height: 115%;"><br />
</span><span lang="AR-EG" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 20.0pt; line-height: 115%;">كانت عبارة عن كلمات أغنية «الأماكن»، مجرد كلمات
الأغنية دون أدنى تعليق أو توقيع منها، تذكرت هذه الورقة التي أرسلتها مع صحبة
رقيقة من الورود، وإهداء رقيق، في محاولة لبناء جسر تواصل بنا، بعدما قررت أنا
الابتعاد وكتابة كلمة «النهاية» لعلاقتنا.. ولكني كالعادة فشلت..<br />
ها أنا يا حبيبتي وحدي في تلك «الأماكن» ولكنها هي المشتاقة لكِ اليوم.<br />
<br />
</span><b><span lang="AR-EG" style="color: #0070c0; font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%;">الورقة الثانية</span></b><span lang="AR-EG" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 20.0pt; line-height: 115%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-EG" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 20.0pt; line-height: 115%;">كان خطابا رائعًا كما المعتاد، قرأت سطوره وأنا أسمع صدى
صوتها في أذناي يردد نفس الكلام، أقسمت في هذا الجواب أنها لم ولن تحب غيري، ولن
أجد من يحبني مثل حبها لي، وأكدت على فخرها بشخصي وبكل تصرفاتي الهادفة لتوطيد
علاقتنا، وأبدت سعادتها بعودتنا للتحدث مجددا بعدما فشلت في كتابة كلمة «النهاية»
لعلاقتنا.<br />
<br />
</span><b><span lang="AR-EG" style="color: #0070c0; font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%;">الورقة الثالثة</span></b><span lang="AR-EG" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 20.0pt; line-height: 115%;"><br />
كانت عملات ورقية من فئة 50 جنيها و20 جنيها، تحملان توقيعها، وتاريخ اليوم،
تذكرتها ذلك اليوم وهي ممشوقة القوام في زيها الأسود، وشعرها الطويل الواصل إلى
نهاية ظهرها، وتذكرت الشوكولاتة المحببة إلى قلبي التي قدمتها لي إهداءً رقيقا..
وكانت تلك العملات هي "رهانا" بيننا.. أسوأ رهان فزت به في حياتي، فلقد
راهنتها على البكاء، وأقسمت أني أستطيع أن أبكيها بكلمات قصيدتي التي كتبتها في
بُعدي عنها وأنا محاولا كتابة أحد فصول نهاية قصتنا، وبالفعل قبل أن أصل إلى نصف
القصيدة وجدتها تبكي بكاء شديد، وكأنها نادمة على كل لحظة ابتعدنا فيها عن بعضنا
البعض.. <br />
اليوم يا عزيزتي أشعر بكِ أكثر، لأني في نفس موقفك، فتاريخ توقيعك على تلك العملات
يؤكد لي أني أهدرت فرصة لن تتكرر في حياتي المقبلة.<o:p></o:p></span><br />
<span lang="AR-EG" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 20.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; unicode-bidi: embed;">
<b><span lang="AR-EG" style="color: #0070c0; font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 16.0pt; line-height: 115%;">الورقة الرابعة</span></b><span lang="AR-EG" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 20.0pt; line-height: 115%;"><br />
كان أحد خطاباتك العذبة المعهودة، وكان مكتوبا على ورق أحمر اللون، لم أبالِ شيئا
بالخطاب ولكني قرأت الكلمات المكتوبة في نهايته، وهي كلمات أغنية «قلب واحد»<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; unicode-bidi: embed;">
<b><span lang="AR-EG" style="color: red; font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">«قلب واحد مش كفاية لحبي ليك، انت محتاج ألف
قلب يحس بيك» (مدحت صالح)</span></b><b><span lang="AR-EG" style="color: red; font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 20.0pt; line-height: 115%;"><o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-EG" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 20.0pt; line-height: 115%;">وقلب واحد يا حبيبتي مش كفاية لكي يحتوكي، ودموع العينين
مش كفاية لكي تدمع فراقك، وألف حضن مش كفاية للتعبير عن احتياجي واشتياقي لكِ.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-EG" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 20.0pt; line-height: 115%;">يبدو أن علاجي ليس في الذكريات، فكل الذكريات تذكرني
بمحاولاتي المستميتة لكتابة كلمة النهاية لعلاقتنا، كل الذكريات تزيدني ألما، وأنا
منهك القلب، أنا الشريد والتائه واللاجئ والضعيف والباكي والمسكين، أنا لا أتحمل
المزيد يا حبيبتي.. <br />
حاولت التفكير في كل شيء، ولكني لا أصدق أنك أغلقتي الأبواب بوجهي، ولا أصدق أن
النهاية كُتبت بيدك هذه المرة.. سأنام مجددًا، فالضعيف مثلي ليس له ملجأ سوى
النوم.<br />
</span><b><span lang="AR-EG" style="color: red; font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">«كان فاضل بس يادوب، إني ألبس توب، بالدنيا
وأتوه عنك.. لكن قلبي المغروم، بيخاف ليتوه، في ليالي الشوق بعدك» (محمد منير)<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; unicode-bidi: embed;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; unicode-bidi: embed;">
<b><span lang="AR-EG" style="color: #00b050; font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 20.0pt; line-height: 115%;">24 ساعة.. الثانية<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-EG" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 20.0pt; line-height: 115%;">حِدة الصدمة في طريقها للزوال، كل كلمة قرأتها في
خطاباتك يا عزيزتي ذكرتني بمواقفي معك، اكتفيت بجَلد نفسي، ورفضت تحقير ذاتي أكثر
من ذلك.. <br />
أمسكت بورقة وقلم.. ووجدتني أكتب توثيقًا لمواقفك السيئة التي خذلتي ثقتي فيها،
والتي ساهمت بشكل مباشر أو غير مباشر في التقليل من شأني.. <br />
كتبت عن مسلسل الأكاذيب الذي استمر عرضه طيلة علاقتنا، وعن التضحيات التي لم
تقدريها، وعن كل خطوة مشيّتها في طريق إسعادك وقابلتيها ببرود، وعن كل اتهام ظالم
اتهمتني به.. فأنا لم أكن متسلطا ولكني كنت عاشقا وأنتِ لم تقدري عشقي؛ لذا
فلتحرمي منه وتعيشي الحياة بدونه.<br />
أنا لا أستحق هذا الجفاء يا عزيزتي، لا أستحق هذه المعاملة القاسية.<br />
أكم من مرة تناسيت خلافاتنا من أجلك؟ أكم مرة بكيت حزنا على بكائك؟ لقد كنت سندك
في كل خطواتك يا عزيزتي، اهتمامي بكِ أنساني اهتمامي بنفسي، وضعت نجاحك صوب عيناي،
ووضعت شخصيتك داخل قلبي، واعتبرتك استثماري الحقيقي في الحياة.. وأنتِ خذلتيني
مرارا وتكرارا..<br />
أنتِ من خسرتي تواجدي في حياتك، أنتِ الخاسرة، وإذا لم أجدك بجانبي في محنتي،
حتمًا سأجد من يساندني.. <br />
إذا بخلتي عليّ بالتواجد، فالله لن يبخلي عليّ بالتصبر، والحياة لن تبخل عليّ
بالسلوى.. شكرًا يا عزيزتي.<br />
</span><b><span lang="AR-EG" style="color: red; font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">«فرأيت أنك كنتِ لي قيدا حرصت العمر ألا أكسره
فكسرتهِ، ورأيت أنك كنتِ لي ذنبا سألت الله ألا يغفره، فغرفته». <br />
</span></b><span lang="AR-EG" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 20.0pt; line-height: 115%;"><br />
<b><span style="color: #00b050;">24 ساعة.. الثالثة<br />
</span></b><br />
</span><b><span lang="AR-EG" style="color: red; font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">«واكتئابك رد بابك<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; unicode-bidi: embed;">
<b><span lang="AR-EG" style="color: red; font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">سيبت كل الناس وغِبت<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; unicode-bidi: embed;">
<b><span lang="AR-EG" style="color: red; font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">واللي سابك اسمه سابك<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; unicode-bidi: embed;">
<b><span lang="AR-EG" style="color: red; font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">انت عمرك يوم ماسِبت<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; unicode-bidi: embed;">
<b><span lang="AR-EG" style="color: red; font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">قهوة تاني<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; unicode-bidi: embed;">
<b><span lang="AR-EG" style="color: red; font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">وانسحابك للصور علشان تعاني<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; unicode-bidi: embed;">
<b><span lang="AR-EG" style="color: red; font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">ناس كتير ف الصورة مشيوا<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; unicode-bidi: embed;">
<b><span lang="AR-EG" style="color: red; font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">وانت مجني عليه وجاني<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; unicode-bidi: embed;">
<b><span lang="AR-EG" style="color: red; font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> تكتشف
إنك كإنك كنت منك توهت فيك<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; unicode-bidi: embed;">
<b><span lang="AR-EG" style="color: red; font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> ثم تفهم
إن بكره باب وأُكره هييجي بيك» (عمرو حسن - قصيدة الفراشة)<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; unicode-bidi: embed;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-EG" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 20.0pt; line-height: 115%;">استيقظت، وأمسكت بهاتفي المغلق منذ يومين، لأفتحه، وأجد
رسائل الاتصال تتوالى خلف بعضها البعض، وكأنها تشعرني بأهميتي لدى البعض، وسرعان
ما تنصبّ عيناي على تاريخ اليوم، لأكتشف مرور يومين بالتمام والكمال على مكالمتك
الأخيرة يا عزيزتي.. الوقت استمر في ترحاله، ولماذا توقف الزمن بي عند كلماتك؟ <br />
<br />
بعد حمام الصباح الدافئ، والقهوة السعيدة، وقطع الشوكولاتة المبهجة، وقفت بين ايدي
الله، لأصلي.. <br />
<span style="color: #0070c0;">الله أكبر.. <br />
</span>بسم الله الرحمن الرحيم، بسم إله الرحمة والعطف والسماح، بسم خالق كل شيء
مبهج، بسم باعث الطمأنينة في قلوبنا آجمعين، بسم من أبدع في خلقها، وزرع الطيبة
نباتا يتغذى على أنفاسها، وجعل دقات قلبها ترنيمات سلام أبدية في حياتي، بسم من
أكرمني بمعرفتها، ولم يوفقني في الحفاظ عليها.<br />
<span style="color: #0070c0;">الله أكبر..</span> <br />
سبحان ربي الجميل، سبحان ربي الرحيم، فلتغفر لي يا الله إن كنت جارحًا، ولتسامحني
إن كنت قاسيا في نقدي، أنت الأعلم بحرصي عليها.. فلتسامحني يا الله إن أضعتها من
يدي، ولتعوضها بمن يحرص عليها أكثر مني، ولتجعل الصبر والتوفيق رفاقها في رحلتها،
ولتمنحني الصبر من بعدها، وأن تبعد الشيطان عن طريقنا؛ حتى نظل متذكرين بعضنا
البعض بالخير.. بالخير والمحبة والمودة والرحمة يا أرحم الراحمين.<br />
<span style="color: #0070c0;">الله أكبر..</span> <br />
سبحان ربي الأعلى، سبحان ربي الأعظم، سبحان ربي الأكرم، يا معين يا الله، أخشى
الطريق دونها، وأخشى عليها من وعورة الطريق وقسوة الأيام، ولكني أثق ثقة عمياء في
حكمتك، أنت تحبها مثلي يا الله، فكن معها، كن معها بكل لحظة، كن معها دائما في
اختياراتها وخطواتها وخططها ونجاحاتها وإخفاقتها ورفاقها وأوقاتها، كن معها وإن
كان الخير لنا سويًا فالحقنا ببعضنا البعض على خير.<br />
<span style="color: #0070c0;">الله أكبر..<br />
</span>السلام منك يا الله، والإيمان بك يا الله، والعودة إليك يا الله.. لا أعلم
متى سأراها أو سأسمع صوتها، ولكن حتمًا صلاتي ستصلها، سأصلي لها دائمًا وسأدعو لها
بالنجاح والسداد بدوني، سأتمنى لها الحياة مع من تختاره بعدي، ارحمها يا الله من
عواصف الحياة القاسية، ارحمها من كل دوامات القدر، واجعلها تتذكرني بالخير يا
الله.. آمين<br />
<br />
ها أنتِ يا عزيزتي من كتبتِ النهاية بيدك، ربما أكون شريكًا في هذه الكتابة ولكني
حتمًا سأتلم بدونك.. <br />
3 أيام مضت بعدما قرأت كلمة النهاية بخط يدك، وتلاعبت بي الذكريات، وها أنا اليوم
أستطيع التنفس جيدًا، وأبدأ طريق جديد في حياتي بدونك، بغض النظر عمن فينا المتهم
الرئيسي، وبدون إلقاء أسباب فشل علاقتنا على شماعة الظروف، فجميع الطرق تؤدي إلى
نفس النهاية.. وهي البُعد.<br />
لقد احتجت 72 ساعة نقاهة حتى أستطيع الوقوف مجددًا والتنفس بشيء من الراحة، ولكن
ثقي يا حبيبتي أن العمر كله لن يكفني حتى أنساكي.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-EG" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 20.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; unicode-bidi: embed;">
<b><span lang="AR-EG" style="color: red; font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">«هي دموع ولا أكتر<br />
هو فراق ولا أكتر<br />
لو على سبب البعد حبيبي<br />
قلبي كبير ومقدر<br />
إننا ياما حاولنا<br />
نكسب بس خسرنا<br />
واتحكم في مصيرنا<br />
شيء اسمه المتقدر» (واما - هي دموع ولا أكتر)<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; unicode-bidi: embed;">
<b><span lang="AR-EG" style="color: red; font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br />
</span></b><span lang="AR-EG" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 20.0pt; line-height: 115%;"><br />
<br />
<!--[if !supportLineBreakNewLine]--><br />
<!--[endif]--><o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; unicode-bidi: embed;">
<br /></div>
</div>
كريم البكريhttp://www.blogger.com/profile/00658267577418553596noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-2087296637459007407.post-83583570049173354092016-02-13T18:22:00.001-08:002016-02-13T18:22:51.670-08:005 مشاهد لم يكتب لها النشر<div dir="rtl" style="text-align: right;" trbidi="on">
<div class="" data-block="true" data-offset-key="3ogs2-0-0" style="background-color: white; color: #141823; font-family: helvetica, arial, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 16px; text-align: start; white-space: pre-wrap;">
<div class="_1mf _1mk" data-offset-key="3ogs2-0-0" style="direction: rtl; position: relative; text-align: right;">
<span data-offset-key="3ogs2-0-0">
</span></div>
</div>
<div class="" data-block="true" data-offset-key="bv818-0-0" style="background-color: white; font-family: helvetica, arial, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 16px; text-align: start; white-space: pre-wrap;">
<div class="_1mf _1mk" data-offset-key="bv818-0-0" style="direction: rtl; position: relative; text-align: right;">
<span data-offset-key="bv818-0-0"><span style="color: red;"><b>مشهد 1</b></span></span></div>
</div>
<div class="" data-block="true" data-offset-key="86obg-0-0" style="background-color: white; font-family: helvetica, arial, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 16px; text-align: start; white-space: pre-wrap;">
<div class="_1mf _1mk" data-offset-key="86obg-0-0" style="direction: rtl; position: relative; text-align: right;">
<span data-offset-key="86obg-0-0">ــــــــــــــــــــــــــــ</span></div>
</div>
<div class="" data-block="true" data-offset-key="1pil0-0-0" style="background-color: white; color: #141823; font-family: helvetica, arial, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 16px; text-align: start; white-space: pre-wrap;">
<div class="_1mf _1mk" data-offset-key="1pil0-0-0" style="direction: rtl; position: relative; text-align: right;">
<span data-offset-key="1pil0-0-0">22 درجة.. هي عدد سلمات منزلنا الحبيب التي لا أشعر بها على الإطلاق، ودائمًا أردد بعض الأغاني المفضلة لي.. وهذا اليوم الذي دخلت فيه مندفعًا أغني</span></div>
</div>
<div class="" data-block="true" data-offset-key="effmn-0-0" style="background-color: white; color: #141823; font-family: helvetica, arial, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 16px; text-align: start; white-space: pre-wrap;">
<div class="_1mf _1mk" data-offset-key="effmn-0-0" style="direction: rtl; position: relative; text-align: right;">
<span data-offset-key="effmn-0-0">«فينك.. بيني وبينك أحزان ويعدوا.. بيني وبينك أيام وينقضوا» </span></div>
</div>
<div class="" data-block="true" data-offset-key="88oi7-0-0" style="background-color: white; color: #141823; font-family: helvetica, arial, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 16px; text-align: start; white-space: pre-wrap;">
<div class="_1mf _1mk" data-offset-key="88oi7-0-0" style="direction: rtl; position: relative; text-align: right;">
<span data-offset-key="88oi7-0-0">لأجده فجأة جالسا في إحدى زوايا السلم.. يبدو أنه سقط؟ أو ربما جلس بخاطره يستريح.. </span></div>
</div>
<div class="" data-block="true" data-offset-key="c3m82-0-0" style="background-color: white; color: #141823; font-family: helvetica, arial, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 16px; text-align: start; white-space: pre-wrap;">
<div class="_1mf _1mk" data-offset-key="c3m82-0-0" style="direction: rtl; position: relative; text-align: right;">
<span data-offset-key="c3m82-0-0">اعلم أن درجات السلم أصبحت عبئا عليه بعد المرض، دائمًا أجده متكئا على عصاه يستقوي بها على لعنة هذا السلم.. </span></div>
</div>
<div class="" data-block="true" data-offset-key="24sm6-0-0" style="background-color: white; color: #141823; font-family: helvetica, arial, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 16px; text-align: start; white-space: pre-wrap;">
<div class="_1mf _1mk" data-offset-key="24sm6-0-0" style="direction: rtl; position: relative; text-align: right;">
<span data-offset-key="24sm6-0-0">لا أعلم ماذا أفعل.. أخشى أن أمد له يدي فأكسر داخله هيبته أمامي.. وأخشى أن أتجاهل الأمر فيشعر بقسوتي.. ولكن لا</span></div>
</div>
<div class="" data-block="true" data-offset-key="6sk54-0-0" style="background-color: white; color: #141823; font-family: helvetica, arial, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 16px; text-align: start; white-space: pre-wrap;">
<div class="_1mf _1mk" data-offset-key="6sk54-0-0" style="direction: rtl; position: relative; text-align: right;">
<span data-offset-key="6sk54-0-0">هو لن يظن في القسوة.. كيف أكون قاسيا وانا من تربيت على حنيته التي ربما أخفاها خلف قناع من العصبية.. أنا لن أكسره فهو أقوى من أمد له يدي.. هو أقوى من المرض ذاته..</span></div>
</div>
<div class="" data-block="true" data-offset-key="82vi-0-0" style="background-color: white; color: #141823; font-family: helvetica, arial, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 16px; text-align: start; white-space: pre-wrap;">
<div class="_1mf _1mk" data-offset-key="82vi-0-0" style="direction: rtl; position: relative; text-align: right;">
<span data-offset-key="82vi-0-0">فجأة رحمني من تلك التساؤلات وأشار لي بالصعود وحدي.. لأصعد مكملا: «شجر الليمون دبلان على أرضه» وأنا أقول لنفسي.. كل أشجار الدنيا ذبلت مع ذبولك.
</span></div>
</div>
<div class="" data-block="true" data-offset-key="8va67-0-0" style="background-color: white; font-family: helvetica, arial, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 16px; text-align: start; white-space: pre-wrap;">
<div class="_1mf _1mk" data-offset-key="8va67-0-0" style="direction: rtl; position: relative; text-align: right;">
<span data-offset-key="8va67-0-0"><span style="color: red;"><b>مشهد 2</b></span></span></div>
</div>
<div class="" data-block="true" data-offset-key="duso6-0-0" style="background-color: white; font-family: helvetica, arial, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 16px; text-align: start; white-space: pre-wrap;">
<div class="_1mf _1mk" data-offset-key="duso6-0-0" style="direction: rtl; position: relative; text-align: right;">
<span data-offset-key="duso6-0-0">ــــــــــــــــــــــــــــــ</span></div>
</div>
<div class="" data-block="true" data-offset-key="1je6h-0-0" style="background-color: white; color: #141823; font-family: helvetica, arial, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 16px; text-align: start; white-space: pre-wrap;">
<div class="_1mf _1mk" data-offset-key="1je6h-0-0" style="direction: rtl; position: relative; text-align: right;">
<span data-offset-key="1je6h-0-0">ظللت أنظر إلى قطرات الدم وهي تسقط في الأنبوب البلاستيكي الطويل، المؤدي إلى وريده؛ في محاولة لنقل دم جديد لجسمه، ربما يحمل آمال أخرى في أنفاس جديدة تضاف إلى عمره.. </span></div>
</div>
<div class="" data-block="true" data-offset-key="bl2bj-0-0" style="background-color: white; color: #141823; font-family: helvetica, arial, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 16px; text-align: start; white-space: pre-wrap;">
<div class="_1mf _1mk" data-offset-key="bl2bj-0-0" style="direction: rtl; position: relative; text-align: right;">
<span data-offset-key="bl2bj-0-0">بطيئة تلك القطرات.. كأن الإنسان لابد أن يتعب ويصبر في سبيل التعلق بتلك الحياة.. ترى هل هو متمسكا بتلك الحياة؟ أم أنه يجري روتين لابد منه؟ </span></div>
</div>
<div class="" data-block="true" data-offset-key="1smmg-0-0" style="background-color: white; color: #141823; font-family: helvetica, arial, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 16px; text-align: start; white-space: pre-wrap;">
<div class="_1mf _1mk" data-offset-key="1smmg-0-0" style="direction: rtl; position: relative; text-align: right;">
<span data-offset-key="1smmg-0-0">كنت ألتمس فيه الصبر والتفاؤل مع كل نقطة، كنت ألمح عينيه وهي تنظر إلى كيس الدم وكأنها تناشده في أن يحمل الخير لجسده.. ولكن نظراته كانت فاترة بعض الشيء؛ كأنه يعلم أن لا مفر من المصير المحتوم والمرتقب.. </span></div>
</div>
<div class="" data-block="true" data-offset-key="5iri-0-0" style="background-color: white; color: #141823; font-family: helvetica, arial, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 16px; text-align: start; white-space: pre-wrap;">
<div class="_1mf _1mk" data-offset-key="5iri-0-0" style="direction: rtl; position: relative; text-align: right;">
<span data-offset-key="5iri-0-0">أنا أشفق عليه من حديثه مع نفسه.. أشفق عليه من الصبر.. وأشفق عليه من الألم.. وأشفق عليه من النهاية.. وأشفق عليه من إِشفاقه عليّ</span></div>
</div>
<div class="" data-block="true" data-offset-key="dfv97-0-0" style="background-color: white; color: #141823; font-family: helvetica, arial, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 16px; text-align: start; white-space: pre-wrap;">
<div class="_1mf _1mk" data-offset-key="dfv97-0-0" style="direction: rtl; position: relative; text-align: right;">
<span data-offset-key="dfv97-0-0">وفجأة خطف نظرته إلىّ.. ورحمني من تلك الهواجس قائلا: «انزل شوف مكان تصلي فيه العصر يا كريم».</span></div>
</div>
<div class="" data-block="true" data-offset-key="aci4n-0-0" style="background-color: white; color: #141823; font-family: helvetica, arial, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 16px; text-align: start; white-space: pre-wrap;">
<div class="_1mf _1mk" data-offset-key="aci4n-0-0" style="direction: rtl; position: relative; text-align: right;">
<span data-offset-key="aci4n-0-0">حقا أنا في حاجة للصلاة.. فالدعاء هو الحل الوحيد.. والرحيم هو صاحب القرار.. </span></div>
</div>
<div class="" data-block="true" data-offset-key="8pg42-0-0" style="background-color: white; color: #141823; font-family: helvetica, arial, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 16px; text-align: start; white-space: pre-wrap;">
<div class="_1mf _1mk" data-offset-key="8pg42-0-0" style="direction: rtl; position: relative; text-align: right;">
<span data-offset-key="8pg42-0-0">فليقضي الله أمرا كان مفعولا.
</span></div>
</div>
<div class="" data-block="true" data-offset-key="1usc6-0-0" style="background-color: white; font-family: helvetica, arial, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 16px; text-align: start; white-space: pre-wrap;">
<div class="_1mf _1mk" data-offset-key="1usc6-0-0" style="direction: rtl; position: relative; text-align: right;">
<span data-offset-key="1usc6-0-0"><b><span style="color: red;">مشهد 3</span></b></span></div>
</div>
<div class="" data-block="true" data-offset-key="auhol-0-0" style="background-color: white; font-family: helvetica, arial, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 16px; text-align: start; white-space: pre-wrap;">
<div class="_1mf _1mk" data-offset-key="auhol-0-0" style="direction: rtl; position: relative; text-align: right;">
<span data-offset-key="auhol-0-0">ـــــــــــــــــــــــــــــــــ</span></div>
</div>
<div class="" data-block="true" data-offset-key="6a44-0-0" style="background-color: white; color: #141823; font-family: helvetica, arial, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 16px; text-align: start; white-space: pre-wrap;">
<div class="_1mf _1mk" data-offset-key="6a44-0-0" style="direction: rtl; position: relative; text-align: right;">
<span data-offset-key="6a44-0-0">ها هو يجلس في مقعده المخصص، أعلم أنه يتناول علاجا سيزيد من وزنه قليلا، ولكني افتقد صورة وجهه وهو ممتلئا بالدماء.. وتنيره الابتسامة.. </span></div>
</div>
<div class="" data-block="true" data-offset-key="756o8-0-0" style="background-color: white; color: #141823; font-family: helvetica, arial, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 16px; text-align: start; white-space: pre-wrap;">
<div class="_1mf _1mk" data-offset-key="756o8-0-0" style="direction: rtl; position: relative; text-align: right;">
<span data-offset-key="756o8-0-0">ركضت نحوه كأني طفل لم يتجاوز الخامسة من عمره.. جريت تجاهه متجاهلا كل الحضور... لأقبّل يده وارتمي في حضنه..</span></div>
</div>
<div class="" data-block="true" data-offset-key="82u3g-0-0" style="background-color: white; color: #141823; font-family: helvetica, arial, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 16px; text-align: start; white-space: pre-wrap;">
<div class="_1mf _1mk" data-offset-key="82u3g-0-0" style="direction: rtl; position: relative; text-align: right;">
<span data-offset-key="82u3g-0-0">لا أدري ماذا سأفعل عندما ينتهي مفعول جرعة العلاج الأخيرة ويطل علينا شبح المرض من جديد؟ فليخفف عنك المولى يا رفيق
</span></div>
</div>
<div class="" data-block="true" data-offset-key="925t4-0-0" style="background-color: white; font-family: helvetica, arial, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 16px; text-align: start; white-space: pre-wrap;">
<div class="_1mf _1mk" data-offset-key="925t4-0-0" style="direction: rtl; position: relative; text-align: right;">
<span data-offset-key="925t4-0-0"><b><span style="color: red;">مشهد 4</span></b></span></div>
</div>
<div class="" data-block="true" data-offset-key="esjig-0-0" style="background-color: white; font-family: helvetica, arial, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 16px; text-align: start; white-space: pre-wrap;">
<div class="_1mf _1mk" data-offset-key="esjig-0-0" style="direction: rtl; position: relative; text-align: right;">
<span data-offset-key="esjig-0-0">ــــــــــــــــــــــــــــــــــــ</span></div>
</div>
<div class="" data-block="true" data-offset-key="8vkq3-0-0" style="background-color: white; color: #141823; font-family: helvetica, arial, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 16px; text-align: start; white-space: pre-wrap;">
<div class="_1mf _1mk" data-offset-key="8vkq3-0-0" style="direction: rtl; position: relative; text-align: right;">
<span data-offset-key="8vkq3-0-0">وقفت أمام المسجد بعد صلاة الجمعة منتظرا خروجه، أبحث عنه في كل الوجوه، أنتظر أن أراه... </span></div>
</div>
<div class="" data-block="true" data-offset-key="98d88-0-0" style="background-color: white; color: #141823; font-family: helvetica, arial, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 16px; text-align: start; white-space: pre-wrap;">
<div class="_1mf _1mk" data-offset-key="98d88-0-0" style="direction: rtl; position: relative; text-align: right;">
<span data-offset-key="98d88-0-0">ترى هل سيخونني الحظ ويخرج من الباب المطل على الشارع الآخر؟ لا أعتقد أشعر انني سأراه هنا</span></div>
</div>
<div class="" data-block="true" data-offset-key="5284n-0-0" style="background-color: white; color: #141823; font-family: helvetica, arial, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 16px; text-align: start; white-space: pre-wrap;">
<div class="_1mf _1mk" data-offset-key="5284n-0-0" style="direction: rtl; position: relative; text-align: right;">
<span data-offset-key="5284n-0-0">تُرى هل خرج من المسجد دون أراه؟ لا يمكن سأشعر بوجوده وسط المئات من البشر.. </span></div>
</div>
<div class="" data-block="true" data-offset-key="691ho-0-0" style="background-color: white; color: #141823; font-family: helvetica, arial, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 16px; text-align: start; white-space: pre-wrap;">
<div class="_1mf _1mk" data-offset-key="691ho-0-0" style="direction: rtl; position: relative; text-align: right;">
<span data-offset-key="691ho-0-0">ها هو يمشي بجوار السور.. مستندا على عصاه ومتجها للمنزل.. جريت نحوه وقبّلت يده واحتضنته.. لأجده يتعلق في يدي ويستند علي</span></div>
</div>
<div class="" data-block="true" data-offset-key="a6608-0-0" style="background-color: white; color: #141823; font-family: helvetica, arial, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 16px; text-align: start; white-space: pre-wrap;">
<div class="_1mf _1mk" data-offset-key="a6608-0-0" style="direction: rtl; position: relative; text-align: right;">
<span data-offset-key="a6608-0-0">ويقول بصوت خافض: «الحمد لله إني لقيتك»</span></div>
</div>
<div class="" data-block="true" data-offset-key="eb3l5-0-0" style="background-color: white; color: #141823; font-family: helvetica, arial, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 16px; text-align: start; white-space: pre-wrap;">
<div class="_1mf _1mk" data-offset-key="eb3l5-0-0" style="direction: rtl; position: relative; text-align: right;">
<span data-offset-key="eb3l5-0-0">وأقول بعده في سري: «الحمد لله إنك لقيتني.. زي ما أنا طول عمري بلاقيك»</span></div>
</div>
<div class="" data-block="true" data-offset-key="67ol6-0-0" style="background-color: white; color: #141823; font-family: helvetica, arial, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 16px; text-align: start; white-space: pre-wrap;">
<div class="_1mf _1mk" data-offset-key="67ol6-0-0" style="direction: rtl; position: relative; text-align: right;">
<span data-offset-key="67ol6-0-0">وأخشى من هذا اليوم الذي لن أجده فيه
</span></div>
</div>
<div class="" data-block="true" data-offset-key="a9a13-0-0" style="background-color: white; font-family: helvetica, arial, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 16px; text-align: start; white-space: pre-wrap;">
<div class="_1mf _1mk" data-offset-key="a9a13-0-0" style="direction: rtl; position: relative; text-align: right;">
<span data-offset-key="a9a13-0-0"><span style="color: red;"><b>مشهد 5</b></span></span></div>
</div>
<div class="" data-block="true" data-offset-key="fk3r0-0-0" style="background-color: white; font-family: helvetica, arial, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 16px; text-align: start; white-space: pre-wrap;">
<div class="_1mf _1mk" data-offset-key="fk3r0-0-0" style="direction: rtl; position: relative; text-align: right;">
<span data-offset-key="fk3r0-0-0">ــــــــــــــــــــــــــــــــــ</span></div>
</div>
<div class="" data-block="true" data-offset-key="8g8pn-0-0" style="background-color: white; color: #141823; font-family: helvetica, arial, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 16px; text-align: start; white-space: pre-wrap;">
<div class="_1mf _1mk" data-offset-key="8g8pn-0-0" style="direction: rtl; position: relative; text-align: right;">
<span data-offset-key="8g8pn-0-0">كنت أتوقع أنني أضعف من أن أراه بعد أن فارقته المنية، لن أراه جثة هامدة، لا أتوقع أنني سأتحمل هذا المنظر.. لا أريده أن يحفر في ذهني.. </span></div>
</div>
<div class="" data-block="true" data-offset-key="220p4-0-0" style="background-color: white; color: #141823; font-family: helvetica, arial, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 16px; text-align: start; white-space: pre-wrap;">
<div class="_1mf _1mk" data-offset-key="220p4-0-0" style="direction: rtl; position: relative; text-align: right;">
<span data-offset-key="220p4-0-0">ولكن عندما دخلت حجرته حاولت أن اتجنب النظر له ولكني لم أستطع.. فتوجهت له ومسكت بيده ودققت النظر في وجهه.. لأشعر أنه مستريحا ومطمئنا ويكاد يكون مبتسما.. </span></div>
</div>
<div class="" data-block="true" data-offset-key="4ol70-0-0" style="background-color: white; color: #141823; font-family: helvetica, arial, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 16px; text-align: start; white-space: pre-wrap;">
<div class="_1mf _1mk" data-offset-key="4ol70-0-0" style="direction: rtl; position: relative; text-align: right;">
<span data-offset-key="4ol70-0-0">الوداع.. أستودعك الله.. لا تقلق عليّ.. هتوحشني
</span></div>
</div>
<div class="" data-block="true" data-offset-key="83vs4-0-0" style="background-color: white; color: #141823; font-family: helvetica, arial, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 16px; text-align: start; white-space: pre-wrap;">
<div class="_1mf _1mk" data-offset-key="83vs4-0-0" style="direction: rtl; position: relative; text-align: right;">
<span data-offset-key="83vs4-0-0">وبين تلك المشاهد عشرات المشاهد التي لم ولن يكتب لها النسيان.. كيف أنساك وأنت بداخلي</span></div>
</div>
</div>
كريم البكريhttp://www.blogger.com/profile/00658267577418553596noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2087296637459007407.post-30917242787792439642015-12-08T16:10:00.000-08:002015-12-08T16:10:02.410-08:00من لا أعلم اسمها<div dir="rtl" style="text-align: right;" trbidi="on">
<br />
<b>أعشق اليوم الذي أستيقظ فيه شاعرًا بالراحة والأمان والرضا والنشوى، أعشق الأحلام التي لا تعكر صفو مزاجي، ولا تذكرني بمشكلات الواقع، أعشق تلك الأحلام التي تجذبني رويدًا رويدًا في تفاصيلها، حتى أشعر لوهلة أن الحلم كان حقيقة.. أعشق الأحلام التي تترسخ في ذهني بإيجابية وتنسيني هموم الواقع ولو لفترات بسيطة.. أعشقها تلك الأحلام.</b><br />
<br />
واليوم استيقظت غارقا في حالة من النشوى.. لأسأل نفسي: "لماذا لا تحدث مثل هذه الأحلام في الحقيقة؟ لماذا كل ما هو جميل ورائع أجده حلما في النهاية؟<br />
<br />
لا أذكر جيدًا المكان، أو الوقت الذي التقيت بها فيه، أو آلية التعارف، كل ما أتذكره أننا التقينا فجأة وجهًا لوجه، جذبتني ابتسامتها، وجمالها الرائع، وبساطة تفاصيل وجهها، وجسمها الممشوق وطولها، وكانت أول كلمة نطقت بها: «خليكي معايا النهارده»<br />
وهي رحبت باقتراحي مبتسمة.<br />
<br />
لن أنكر أن غرائزي حركتني تجاهها، وجدتني أضع يدي على خصرها وأتحسس جسمها، في ظل لا مبالاة منها، غمرني شعور بأني مقبل على علاقة جنسية فريدة، مع إنسانة من أجمل ما تكون..<br />
<br />
جلسنا على مقعد خشبي في وسط ميدان صاخب، توقعت أنها اختارت هذا المكان لتحتمي بالبشر من شهوتي الجنسية.. ولكن الوحش الحيواني الذي بداخلي لم يهدأ، وظللت أحرك يدي على شعرها وظهرها وخصرها، وأنا لا مبالي بالزحام والضجيج وعيون الناس الموجودة حولنا.<br />
<br />
واتخذت قراري بأن ألمس جسدها بيدي، فمررتها حثيثا من أسفر ردائها، إلى أن لمست ظهرها، وهنا كان أول رد فعل منها، وجدتها ترتمي داخل حضن وتتعلق بي مثل الطفلة، وتضع رأسها على صدري وتتشبث بي كأني فرصتها الأخيرة في الحياة.<br />
<br />
كان هذا الحضن أبلغ من كل الكلام.. أزحت يدي عن جسدها تدريحيا، ووجدتني أضمها أكثر إلى حضني، وأداعب خصلات شعرها في رقة، وأسألها: «انتِ زعلتي مني»<br />
لترد باختصار وفي رقة: «لا.. انا عاوزة أفرحك يا كريم»<br />
<br />
أشعلت تلك الجملة جوارحي، وعواطفي تجاهها، فأنا في حياتي من يحاول إسعادي... حتى إذا كان على حساب ضيقه.. كل ما فعلته هو اني تمسكت بها أكثر، وتناسيت الميدان وعيونه الموجودة حولنا،<br />
<br />
وظللنا فترة صامتين.. إلى أن قطعت الصمت بكلمة: «اتكلم»<br />
فتكلمت.. تحدثت كثيرا.. خلعت كل الأقنعة أمامها.. ظهرت كما أخشى أن أواجه نفسي<br />
حدثتها عن فشلي في علاقتي بربنا، فأنا أعشقه، أحبه لدرجة الخجل، ربنا الذي ساندني ودعمني وأنقذني ومازال ينقذني، ووفقني في أغلب خطواتي، وكان رحيما في عقابه لي وتصحيح مساري.<br />
حدثتها عن أبويا.. الذي أتجنب دوما الحديث عن الألم المحفور في داخلي بعد رحيله، دائمًا أظهر صلبا قادرا على تحمل الظروف، أظهر مبتسما راضيا مقتنعا، لكن في الحقيقة أبويا وحشني أوي.<br />
حدثتها عن الغرور الذي يتملكني كثيرا، وإحساسي بالتعالي على أصدقائي رغم أن كل شخص فيهم يمتلك عشرات الأسباب التي تجعله يجد نفسه أفضل مني.<br />
حدثتها عن الضيق الذي يتملكني، لم أعد أستطع كتابة الشعر، ولم أعد أستطع الضحك، ولم أعد واثقا في نفسي، ولم أعد قادرا على مواصلة المسير، أشعر كأني مدمن يهرب من آلامه الجسدية والنفسية بمخدر مؤقت، ولا يستطيع مواجهة نفسه ولا مواجهة الحياة، ويطمح دائما للعلاج لكن لا يفكر فيه بسبب صعوبة طريقه.<br />
حدثتها عن ضيقي من العباءة الفاضلة التي أرتديها، حدثتها عن رغبتي في البكاء وعدم قدرتي عليه.. حتى انغمرت في البكاء وأنا أضمها أكثر إلى حضني وهي صامتة، وتتمسك بي.<br />
<br />
حاولت أن أنظر لها كثيرا في محاولة لحفظ ملامح وجهها، حتى تظل داخلي، وأعترف لها بمصائبي دوما، وأتعرى أمامها من كل ما يؤرقني.. وجدتني أمسك يدها بقوة كأني أقول لها: أخبريني أن مازال الأمل موجودا بيننا، أخبريني أني لازلت صالحا للحياة، أخبريني أني سأكمل طريقي وسأصحح مساري.<br />
<br />
جذبتني تلك الفتاة من يدي، وقالت: "انت مستعجل صح؟ "<br />
قلت لها: "دايما مستعجل.. لكن النهارده مش عاوز أستعجل"<br />
قالت لي: "طيب ما تجري؟"<br />
-: "تجري معايا"<br />
-: "أنا أسرع منك"<br />
أمسكت يدها وجرينا في نصف الميدان، وحاولنا المرور برشاقة بين المواطنين والسيارات والمِحال.. إلى أن نظرت إلى الساعة في منتصف الميدان ووجدتها تبشرني بضرورة السفر حتى ألحق بموعد العمل..<br />
فقلت لها أثناء الجري: "تسافري معايا"<br />
ردت بدون تفكير او تردد: "طبعًا أسافر"<br />
أمسكت بيدها أكثر وظللنا نجري سويا متجهين إلى أقرب وسيلة تنقلني إلى مكان العمل.. ولا أعلم ماذا سأفعل بعدما نسافر سويا، كل ما أريده هو اقتناص تلك اللحظة فقط.<br />
<br />
<br />
وجدتها فعلا سريعة في حركتها، ورشيقة جدًا، وأنا رغم عدم رشاقة جسمي أظن نفسي في منتهى السرعة إلى أن تلك الساحرة سبقتني حتى أفلتت يدها من يدي.. في تلك اللحظة شعرت أنها ستغيب عني للأبد.. سرعت خطواتي ومررت بين الناس برشاقة إلى أن وجدتها على بعد خطوة واحدة مني فاحتضنتها وضحكنا سويا.<br />
<br />
وها نحن الآن أمام الحافلة التي ستنقلنا إلى مكان عملي، وأخطط لحديث سيستمر بنا ساعتين، ربما يكفيني النظر إليها دون التحدث، ولكنها تجذبني للكلام وتفك كل شفراتي وتدعوني لكسر الروتين ونزع القناع.<br />
<br />
وفي تلك اللحظة سمعت صوت أمي وهي تنادي: «اصحى يا كريم الساعة 12 والظهر أذّن».. أدركت أن الحلم الجميل ينتهي وبعد ثواني سأفقد هذه الرائعة المؤلمة المبهجة، فقررت أن أقول لها جملة أخيرة: «ابقي زوريني كتير».<br />
<br />
واستيقظت وأنا شاعرًا بالراحة والأمان والرضا والنشوى، أعشق الأحلام التي لا تعكر صفو مزاجي، ولا تذكرني بمشكلات الواقع، أعشق تلك الأحلام التي تجذبني رويدًا رويدًا في تفاصيلها، حتى أشعر لوهلة أن الحلم كان حقيقة.. أعشق الأحلام التي تترسخ في ذهني بإيجابية وتنسيني هموم الواقع ولو لفترات بسيطة.. أعشقها تلك الأحلام.<br />
<br />
واليوم استيقظت غارقا في حالة من النشوى.. لأسأل نفسي: "لماذا لا تحدث مثل هذه الأحلام في الحقيقة؟ لماذا كل ما هو جميل ورائع أجده حلما في النهاية؟<br />
<div>
<br /></div>
</div>
كريم البكريhttp://www.blogger.com/profile/00658267577418553596noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2087296637459007407.post-24728348437829751522015-12-03T15:15:00.001-08:002015-12-03T15:15:29.172-08:00خد فكرة ومتشتريش<div dir="rtl" style="text-align: right;" trbidi="on">
<b>كنت جالسا على أحد المقاهي أشرب فنجان من القهوة لأستطيع استكمال يومي بدون نوم، وأقرأ كتاب الدكتور أحمد عكاشة «الطريق إلى السعادة» وأنا أعيش حالة من النشوى وأتحثث هذا الطريق.</b><br />
<br />
وفجأة.. جذبتني جملة شخص ما حينما قال: «خد فكرة ومتشتريش».. تلك الجملة التي سمعتها في عرض «1980 وانت طالع» مسبقا، ومن الصدفة أني كنت سأدخل العرض بعد ساعتين من تلك اللحظة.<br />
<br />
هذا المشهد العبقري الذي جسّد معاناة الشاب «مندوب المبيعات»، وتصنّعه الابتسامة في وجه العميل، وتحمله الانفعالات والسخافات.. استعدت المشهد في ذاكرتي وانتظرت هذا الشخص حتى ينتهي من عرض خفايا حقيبته أمام الشخص الجالس على بعد أمتار منّي.<br />
<br />
استمعت بإنصات للحديث المتبادل بينهما وخاصة بعض جمل مندوب المبيعات مثل: «الرزق بتاع ربنا، أنا مش ناعي هم حاجة، الحمد لله على كل شيء».<br />
<br />
وجاء هذا الشخص ليعرض عليّ شراء «مفكات، وماكينات حلاقة كهربية، وكتيبات أطفال للرسم والتلوين، ومعطرات جو».. طلبت منه الجلوس وسألته عن الأسعار.. وجدتها مرتفعة نسبيا مقارنة بمثيلاتها التي أجدها مع الباعة الجائلين بالمترو.<br />
<br />
ودار بيننا الحوار الآتي:<br />
- بس مش الأسعار غالية شوية؟<br />
- دي أسعار محدداها الشركة.. وصدقني عليها عروض، وانا ملزم بالأسعار.<br />
- يا صديقي مفيش شركة واحدة بتنتج معطرات جو وماكينات حلاقة.. دي كلها بضاعة صيني بيصطادها الموزعين بأسعار كويسة، ويوظف حضرتك وغيرك لبيعها مقابل مكسب معين، وأي مكسب زائد عن المكسب المحدد ده فهو مكسبك.. فقلل مكسبك شوية بقى عشان أشتري<br />
ابتسم هذا المندوب ورد قائلا: اللي انت عايزه يا فندم.<br />
<br />
قررت شراء مفك ومعطر جو، وقبل أن يرحل هذا الشخص سألته:<br />
- ما هو مؤهلك الدراسي؟<br />
رد سريعا : مؤهل متوسط.. دبلوم يعني<br />
<br />
ابتسمت أنا وتمنيت له التوفيق، واحترمت توديعه لي بابتسامة مماثلة.<br />
<br />
أعجبني اعترافه الصريح بأنه يحمل مؤهل متوسط -مع احترامي لحملة هذا المؤهل- لأنه كان يستطيع أن يرتدي عباءة المثقف الحاصل على الماجيستير ولكن عبث الأقدار والاحتياجات الأسرية هي من أجبرته على تلك المهنة التي قد تكون غير لائقة بطموحاته وطاقته كشاب.<br />
<br />
هذا الشخص ارتدى عباءة الإنسان «المستغني» مع العميل السابق، وردد بعض العبارات التي قد تدغدغ مشاعر أي شخص يسمعها وتجبره على التعاطف والشراء.<br />
<br />
مثلما قد يرتدي عباءة أخرى مع عميل آخر، وألتمس له العذر في ذلك، فهو يريد الترويج إلى سلعته بكل الطرق المشروعة؛ في محاولة لكسب العيش.<br />
<br />
ولكنه تخلى عن تلك العباءة معي، ربما لأنه شعر أني حتما سأشتري، أو لأني لسه في حاجة إلى التعاطف معه، أو ربما وجدني لن أصدق حديثه أيًا كان فلجأ إلى الصمت والتحدث في صلب الموضوع.<br />
<br />
<span style="color: red;">في النهاية.. </span><br />
<br />
دعونا نتقبل الآخر ولا نضطره لاصطناع الابتسامات وارتداء العباءات الكاذبة.<br />
<br />
المجد للشقيانين.. المجد لفلان.. هاخد فكرة وهشتري </div>
كريم البكريhttp://www.blogger.com/profile/00658267577418553596noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2087296637459007407.post-75256672082299963632015-11-03T16:38:00.002-08:002015-11-03T17:06:26.964-08:00من كام شهر أنا كنت عبيط<div dir="rtl" style="text-align: right;" trbidi="on">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br style="background-color: white; color: #404040; font-family: Roboto, arial, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 14.56px; text-align: start;" /></span>
<b><span style="background-color: white; color: #404040; font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: 13px; line-height: 14.56px; text-align: start;">من كام شهر، بالتحديد في اليوم الرابع من شهر سبتمبر عام 2014، أي منذ عام كامل، أصدر الرئيس عبد الفتاح السيسي قرارا بتشكيل مجلس "علماء مصرالاستشاري" والذي يضم في عضويته مجموعة من رائعة من العلماء على رأسهم أحمد زويل، ونبيل أحمد فؤاد، وفيكتور أوغست، ونبيل فؤاد فانوس، وهاني عازر، وهاني النقراشي، وإبراهيم سمك، وهاني الكاتب، وفاروق الباز، ومحمد البهي، وعلي الفرماوي، ومحمد العريان، ومحمد غنيم، ومجدي يعقوب، وأحمد عكاشة، وميرفت أبو بكر، مع حفظ الألقاب للجميع.</span></b><br />
<b><span style="background-color: white; color: #404040; font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: 13px; line-height: 14.56px; text-align: start;"><br /></span></b>
<b><span style="background-color: white; color: #404040; font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: 13px; line-height: 14.56px; text-align: start;"><br /></span></b>
<span style="background-color: white; color: #404040; font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: 13px; line-height: 14.56px; text-align: start;">من كام شهر.. وجدت صورة مائدة تجمع هذا القدر من العلماء، شعرت وقتها أن الدولة أخيرا ستسير في الطريق الصحيح، ستوجه نظرها صوب العِلم، ستؤمن أن سبب ما وصلنا له من تخلف وضحالة وتعصب وطبقية وفساد يكمن في العِلم، وسترسخ لتنمية التعليم وتطوير وسائله، وستجعل الحل العلمي المدروس مفتاح مواجهة أي مشكلة.</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br style="background-color: white; color: #404040; font-family: Roboto, arial, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 14.56px; text-align: start;" /></span>
<span style="background-color: white; color: #404040; font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: 13px; line-height: 14.56px; text-align: start;">من كام شهر.. توقعت أن الدولة ستفتح ذراعيها لأبنائها العلماء في الخارج، وستوفر لهم الإمكانيات، وسيجتمع بهم الرئيس والوزراء بشكل دوري، وسنتمكن أخيرًا من استغلالهم في بِناء وطننا بعد ثورتين.</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br style="background-color: white; color: #404040; font-family: Roboto, arial, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 14.56px; text-align: start;" /></span>
<span style="background-color: white; color: #404040; font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: 13px; line-height: 14.56px; text-align: start;">من كام شهر.. توقعت أن الرئيس سيجري اتصالا هاتفيا بعالم الفضاء المصري عصام حجي، ليطلب منه العودة والمشاركة في مسيرة العِلم التي ستسير فيها مصر، ويقدم له اعتذارا بسيطا عن الهجمة الشرسة التي شُنّت ضده بسبب اعتراضه على «جهاز الخدعة» المزعوم علاجه لفيروس سي والإيدز والصدفية والسكر والسرطان، مثلما ادّعى مخترعوه.</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br style="background-color: white; color: #404040; font-family: Roboto, arial, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 14.56px; text-align: start;" /></span>
<span style="background-color: white; color: #404040; font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: 13px; line-height: 14.56px; text-align: start;">من كام شهر.. توقعت أن أجد الدكتورة ميرفت أبو بكر، الخبيرة التربوية، تقدم لرئيس الوزراء ووزير التربية والتعليم تصورًا مدروسًا عن تطوير المناهج الدراسية، وتقديم مادة علمية تربوية ثقافية توعوية للطلاب في المدارس، فضلا عن إعادة هيكلة منظومة التعليم واستغلال التعليم الفني والتجاري.</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br style="background-color: white; color: #404040; font-family: Roboto, arial, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 14.56px; text-align: start;" /></span>
<span style="background-color: white; color: #404040; font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: 13px; line-height: 14.56px; text-align: start;">من كام شهر.. توقعت أن توفر الدولة كل الإمكانيات المطلوبة لكلا من الدكتور فاروق الباز، والدكتور هاني الكاتب، من أجل استصلاح الصحراء، والاستفادة من ثرواتها، والمشاركة في حل أزمة التكدس السكاني، وأزمة الغذاء، وأزمة المياه المرتقبة، وأزمة الاقتصاد وزيادة الصادرات عن الواردات.</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br style="background-color: white; color: #404040; font-family: Roboto, arial, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 14.56px; text-align: start;" /></span>
<span style="background-color: white; color: #404040; font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: 13px; line-height: 14.56px; text-align: start;">من كام شهر.. توقعت أن الدكتور محمد غنيم رائد زراعة الكلى في مصر، سيظهر دائمًا برفقة وزير الصحة، وسأشهده وسط الوفود الأجنبية التي استقدمها لتطوير المستشفيات، وتدريب أكبر قدر من الأطباء حديثي التخرج.</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br style="background-color: white; color: #404040; font-family: Roboto, arial, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 14.56px; text-align: start;" /></span>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><span style="background-color: white; color: #404040; font-family: "roboto" , "arial" , sans-serif; font-size: 13px; line-height: 14.56px; text-align: start;">من كام شهر.. تمنيت أن يلجأ مجلس الوزراء دائمًا لأعضاء هذا المجلس، وأن يكون رأيهم </span><span style="background-color: white; color: #404040; line-height: 14.56px;">الاستشاري</span><span style="background-color: white; color: #404040; line-height: 14.56px;"> صوب أعين منفذي القرار؛ حتى أرى دولة متناغمة، تواجه البيروقراطية، وتعمل في مناخ من النظام والعِلم.</span></span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br style="background-color: white; color: #404040; font-family: Roboto, arial, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 14.56px; text-align: start;" /></span>
<span style="background-color: white; color: #404040; font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: 13px; line-height: 14.56px; text-align: start;">في النهاية..</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br style="background-color: white; color: #404040; font-family: Roboto, arial, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 14.56px; text-align: start;" /></span>
<span style="background-color: white; color: #404040; font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: 13px; line-height: 14.56px; text-align: start;">من كام شهر.. أنا كنت عبيط<br /><br />ـــ<br /><span lang="AR-SA" style="color: #222222; font-family: "arial" , sans-serif; font-size: 14pt; line-height: 21.4667px;"><br />كريم البكري</span></span><br />
<span style="background-color: white; color: #404040; font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: 13px; line-height: 14.56px; text-align: start;"><a href="mailto:elbakry4news@gmail.com" style="color: #888888; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 13.2px; line-height: 18.48px; text-decoration: none;"><span dir="LTR" style="font-size: 14pt; line-height: 21.4667px;"><br /></span></a></span>
<span style="background-color: white; color: #404040; font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: 13px; line-height: 14.56px; text-align: start;"><a href="mailto:elbakry4news@gmail.com" style="color: #888888; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 13.2px; line-height: 18.48px; text-decoration: none;"><span dir="LTR" style="font-size: 14pt; line-height: 21.4667px;">elbakry4news@gmail.com</span></a><span dir="LTR" style="color: #222222; font-family: "arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif; font-size: 14pt; line-height: 21.4667px;"><br /></span><span style="color: #222222; font-family: "arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif; font-size: 18.6667px; line-height: 21.4667px;">https://www.facebook.com/karim.e.bakry </span></span></div>
كريم البكريhttp://www.blogger.com/profile/00658267577418553596noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2087296637459007407.post-51862182933144424022015-10-23T13:43:00.000-07:002015-10-25T14:48:54.729-07:00الحفلة على الطفلة <div dir="rtl" style="text-align: right;" trbidi="on">
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; unicode-bidi: embed;">
<b><span lang="AR-SA" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">فيروس «الامتهان»
أصاب كل شيء في مصر.. أصبحنا نعاني من امتهان في كل قطاعات الحياة، في الصحة والتعليم
والبحث العلمي والمرور والتموين والثقافة وحقوق الإنسان إلخ </span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span></b><span dir="LTR" style="font-size: 14.0pt; line-height: 115%;"><b><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span><br />..</b><span lang="AR-SA" style="font-family: Arial, sans-serif; font-size: 14pt; line-height: 115%;">لكن هذا الفيروس
تفشى في جسد «الطفولة» وتمكن منها وكاد أن يحولها إلى «جثة هامدة».. وإذا فسدت الطفولة
فسد المستقبل بأكمله</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" style="font-size: 14pt; line-height: 115%;"><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span>.<br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; unicode-bidi: embed;">
<span dir="LTR" style="font-size: 14.0pt; line-height: 115%;"><span lang="AR-SA" style="font-family: Arial, sans-serif; font-size: 14pt; line-height: 115%;">الفساد أصاب الطفولة
بداية من ذهاب الطفل للعمل في ورش الميكانيكة، وصالونات الحلاقة، والمطاعم، وما شابه
تلك الوظائف، التي يعتبر الطفل فيها مجرد «خادم» يرتضي بالامتهان والسباب والعمل الشاق
مقابل الحصول على جنيهات معدودة في نهاية اليوم، وللأسف نجد الجُهّال من أولياء الأمور
يسعدون بعمل أبنائهم تحت عار «خلي الواد يتعلم له صنعة، خلي الواد يساعد في البيت،
خلي الواد يبقى راجل</span><span lang="AR-SA" style="font-family: Arial, sans-serif; font-size: 14pt; line-height: 115%;">»<br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-EG" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: AR-EG; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">منذ أيام.. انتشر
فيديو على أحد المواقع الإخبارية، لفتاة صغيرة ترقص وهي تحمل «سنجة» وتضعها في فمها..
وفي اليوم التالي لانتشار الفيديو ظهر الإعلامي وائل الإبراشي في حلقة من برنامجه
«العاشرة مساءً» لمحاولة إنقاذ المجتمع المصري من تلك الظاهرة السلبية؛ حيث استضاف
الطفلة ووالدها ووالدتها، ويفتح خط المكالمات للسياسيين والجمهور الذين تحدثوا عن مدى
الانحطاط الذي وصلنا له، وعن أفلام عائلة السبكي التي أفسدت الذوق العام</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" style="font-size: 14.0pt; line-height: 115%;"><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span>.</span><span lang="AR-EG" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: AR-EG; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><br />
<br />
</span><span lang="AR-SA" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">ولم يكتف الإبراشي
بذلك، بل تحول إلى ضابط في جهاز الأمن الوطني يستجوب متهما بالانتماء إلى جماعات تكفيرية
مسلحة.. ويقول</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" style="font-size: 14.0pt; line-height: 115%;"><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span>:
</span><span dir="RTL"></span><span dir="RTL"></span><span lang="AR-EG" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: AR-EG; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><span dir="RTL"></span><span dir="RTL"></span>--
</span><span lang="AR-SA" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">كيف تسمحون لطفلة
أن تمسك «سنجة» لترقص بها؟</span><span lang="AR-EG" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: AR-EG; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><br />
-</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" lang="AR-EG" style="font-size: 14.0pt; line-height: 115%;"><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span>
</span><span lang="AR-SA" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">هل يجب أن الطفلة
تقلد كل ما تراه في التلفزيون؟</span><span lang="AR-EG" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: AR-EG; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><br />
-</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" lang="AR-EG" style="font-size: 14.0pt; line-height: 115%;"><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span>
</span><span lang="AR-SA" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">أي شخص سيشاهد هذا
الفيديو سيسأل عن أهل الطفلة؟</span><span lang="AR-EG" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: AR-EG; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><br />
-</span><span lang="AR-SA" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">انتِ مخفتيش يا آيات
وانتِ بترقصي بالسكينة؟</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" lang="AR-SA" style="font-size: 14.0pt; line-height: 115%;"><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span> </span><span lang="AR-EG" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: AR-EG; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><br />
-</span><span lang="AR-SA" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">اتكلمِ يا آيات انتِ
طالعة في التلفزيون</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" style="font-size: 14.0pt; line-height: 115%;"><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span>!</span><span lang="AR-EG" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: AR-EG; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><br />
<br />
</span><span lang="AR-SA" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">بالإضافة إلى العديد
من المداخلات الهاتفية التي -بالتأكيد- لم تفهم الطفلة منها شيئا سوى أنها ارتكبت مصيبة
عن دون قصد</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" style="font-size: 14.0pt; line-height: 115%;"><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span>.</span><span dir="LTR" style="font-size: 14.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: AR-EG;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">حتى بكت الطفلة وهي
تنظر بتعجب للكاميرات</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" style="font-size: 14.0pt; line-height: 115%;"><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span>.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">والمتهمون من وجهة
نظري ليسوا أهل الطفلة أو عائلة السبكي، ولكنهم «الدولة والإعلام</span><span lang="AR-SA" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">»</span><span dir="LTR" style="font-size: 14.0pt; line-height: 115%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">الدولة التي تركت
الفساد والجهل يستشريان فيها، وأهملت ملفات الفن والثقافة والعدالة الاجتماعية والعشوائيات
وحقوق الإنسان والشباب، وانصب اهتمامها على مكافحة الإرهاب وتدليل رجال الأعمال في
محاولة لإنعاش الاقتصاد، ولكنهم أهملوا النوع الأخطر من الإرهاب.. وهو إرهاب الفساد..
وتناسوا أن الاستثمار في المواطن هو أبقى أنواع الاستثمار،</span><span dir="LTR" style="font-size: 14.0pt; line-height: 115%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">وأرجوكم لا تحدثوني
عن فساد الأنظمة السابقة.. فلقد مللت الحديث عن الإرث الثقيل.. وأتمنى الحديث عن مواجهة
هذا الإرث وعلاجه</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" style="font-size: 14.0pt; line-height: 115%;"><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span>.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">والمتهم الأعظم والأكبر
هو الإعلام.. فإذا كان أهل الطفلة «جَهَلة» فبالتأكيد القائمين على الموقع الإخباري
الذي نشر الفيديو متعلمين، وبالتأكيد أغلب الأشخاص الذين نشروا الفيديو متعلمين، والإعلامي
المخضرم الذي شكّل حلبة مصارعة ليكون هو بطلها الأول متعلم، وفريق إعداد الإعلامي المخضرم
الذي بحث عن الطفلة وأهلها ليظهروا أمام الكاميرات من أجل صناعة لقاء ساخن يحقق نسب
مشاهدة مرتفعة متعلمين؟ ولكن حقا العِلم ليس بالقدرة على القراءة والكتابة</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" style="font-size: 14.0pt; line-height: 115%;"><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span>..<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">ولم يكتفِ الإعلام
بنشر فيديو رقص الطفلة، لكن المواقع الإخبارية كلها نشرت أخبار بعنوان «طفلة الرقص
بالسنجة تجهش بالبكاء على الهواء</span><span lang="AR-SA" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">».</span><span lang="AR-EG" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: AR-EG; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><br />
</span><span lang="AR-SA" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">ما القيمة في هذا
الخبر؟ ما الإضافة التي سيكتسبها القارئ من رؤية طفلة تبكي؟ ما المثير في فيديو لطفلة
مذعورة تبكي أمام وابل من الهجوم غير المبرر بالنسبة لها؟</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" lang="AR-SA" style="font-size: 14.0pt; line-height: 115%;"><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span> </span><span dir="LTR" style="font-size: 14.0pt; line-height: 115%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; unicode-bidi: embed;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">في النهاية</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" style="font-size: 14.0pt; line-height: 115%;"><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span>.. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; unicode-bidi: embed;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">أعزائي المسؤولين
والقائمين على شئون الدولة.. «شوفو شغلكم»، وبدلا من استخدام سلطة حظر النشر في القضايا
الحساسة، رجاء استخدامها في حماية حقوق الطفل؛ لعل وعسى نرى جيلا أفضل من الجيل الحالي،
ورجاء تفعيل قانون «حماية الطفل» الذي لا أجد له أثرا أمام عمالة الأطفال يوميا، واستخدامهم
في التسول والسرقة وتجارة المخدرات</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" style="font-size: 14.0pt; line-height: 115%;"><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span>.</span><span lang="AR-EG" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: AR-EG; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">أعزائي الإعلاميين..
«كفاية إتجار.. الأطفال ملهمش ذنب»، اتركوا مساحة للأطفال من أجل عيش حياة أفضل، قدموا
مواد تنويرية، قدموا من جديد «ماما نجوى وبقلظ، ودنيا الأطفال، وعالم سمسم، وقصص الأنبياء</span><span lang="AR-SA" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">».</span><span lang="AR-EG" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: AR-EG; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">أعزائي المواطنين
ورواد السوشيال ميديا.. أتمنى أن نكون القوى الناعمة، أتمنى أن نستمر في طريقنا نحو
التغيير، صبوا غضبكم على هذا النوع الرخيص من الامتهان وادعموا الأطفال واهتموا بهم
وبمشروعاتهم؛ في محاولة لبناء المستقبل الذي نتمناه</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" style="font-size: 14.0pt; line-height: 115%;"><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span>.</span><span lang="AR-EG" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: AR-EG; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">وأخيرًا.. فيديو
بكاء الطفلة أثار استيائي أكثر من فيديو رقصها.. فالواقع الذي نعيشه أجبرنا على مشاهدة
المئات من الرقصات الخارجة وأعمال البلطجة، والانحطاط، لكن قلما نرى براءة ودموع خوف
مثلما شاهدنا دموع آيات</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" style="font-size: 14.0pt; line-height: 115%;"><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span>.</span><span lang="AR-SA" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><br />
<br />
<br />
كريم البكري<br />
</span><a href="mailto:elbakry4news@gmail.com"><span dir="LTR" style="font-size: 14.0pt; line-height: 115%;">elbakry4news@gmail.com</span></a><span dir="LTR" style="font-size: 14.0pt; line-height: 115%;"><br /></span><span style="font-size: 18.6667px; line-height: 21.4667px;">https://www.facebook.com/karim.e.bakry </span></div>
</div>
كريم البكريhttp://www.blogger.com/profile/00658267577418553596noreply@blogger.com0